Kitap, yalnızlık ve bilimsel ateizm

11 yıl önce yayımlanan "Cennetin Kütüphanesi" adlı kitabıma özdeyişsel şu sözlerle başlamıştım: "Cehennemine koymazsın umarım. Cennetine koyduğunda ise, ne huri isterim, ne gılman, ne de öyle bol nimet. Cennetin -varsa- kütüphanesine ko beni, -yoksa- bir kütüphane yarat benim için."

Yazarlar şairler yalnızdırlar, tek başlarına kaldıklarında da, her yerde de... Geçen gün böyle yapayalnız bir anımda gözüm kitaplarıma takıldı, dedim ki kendi kendime:

"Kitap yalnızlığı, yalnızlık kitabı sever."

Kitap ve yalnızlık... "Şiir doğar verimli yalnızlıklardan" diyen de benim... Şiir doğunca, kitap da doğar elbet. Yalnız, güçlüdür de ha, iki dizelik o şiirimde de onu derim:

"Yalnız, içiyle dertleşirken üşür

Yalnız, güçlüdür çünkü düşünür"