28 Şubatçılar hâlâ ayakta ve pusudalar

Akif Beki'nin Hürriyet'ten kovulduğunu öğrenince tuhaf duygulara girdim ve üzüldüm. Sonra yaşadığımız son 2.5 yılı düşündüm. Yalana gerek yok. Kestirmeden söylemek gerekirse Akif Beki'nin kovulmasının sebebi benim. Akif, 7 Haziran 2015 sonrasında Erdoğan'ın iktidardan düştüğünü ve bir devrin kapandığını düşünerek paniklemişti. Hemen yeni düzende yer kapma telaşına girmişti. Bu tavrı açıkçası bende tiksinti uyandırmıştı. Yazılarında Erdoğan'a anında sinsice ihanet etmeye başlamıştı ama hâlâ geçmişten gelen gücü yerindeydi.
Sadece Akif değil Mustafa Karaalioğlu ve Karar'ı kuran sözde "İslamcı" ekip de bu pozisyondaydı. Akif'e ilk hücum ettiğim Haziran sonu 2015'te hükûmeti destekleyen yazarların büyük çoğunluğu bana karşı çıktı. Akif'in benden çok daha güçlü olduğunu ve onun beni bitireceğini söylüyorlardı. Haklıdan değil güçlüden yana olmak şeklindeki ahlaksızlık yine başroldeydi. O dönem aslında herkes panikteydi ve Erdoğan'ı satan satanaydı. Üstelik bu satıcı isimler her gün saatlerce eski merkez medya ekranlarındaydılar. Malum medya organları yanına bu "İslamcılar"ı da almış "Güle güle Erdoğan. Haydi Yallah" şarkıları söylüyordu. 7 Haziran-1 Kasım arası dönemde çok az kişiydik ve yapayalnızdık. Benim gibi düşünenler de Akif-Mustafa gibileri eleştirmeye korkuyordu, çünkü bizim tarafta güç hep onlarda olmuştu. Bu arkadaşlarım ancak Akif-Mustafa gibiler bittikten sonra vurdukça vurdular ama bu ikisi güçlüyken 7 Haziran-1 Kasım arası Akif'in Erdoğan'a ihanetini görmelerine rağmen "n’olur n’olmaz" diye dokunamadılar. Maalesef gerçek budur.