Karanlık aydınlar ve terör!

Dün yine terör bizi, hepimizi vurdu. İstanbul’un en tarihi ve nezih mekanı Sultanahmet’te Suriye uyruklu canlı bomba 10 kişinin ölümüne sebep oldu. Yaralılar var. Daha önemlisi morallerimiz bozuldu, ağzımızın tadı gitti. Ne yediğimizden ne içtiğimizden bir şey anladık. 

Türkiye bir yandan PKK, bir yandan FETÖ ve bir yandan da çeşitli ülkelerin hedefi durumunda. Bu durumun bizleri ne kadar zorladığı aşikar. Normalde asgari ücret, reformlar, eğitim gibi sosyal alanlarda kritik ve bizi hedeflerimize götürecek meseleleri konuşmak varken gene terörden bahsediyoruz. Enerjimizi olduğu gibi terör ve teröristlere aktarıyoruz. Bizleri, Türkiye’yi en çok yoran da bu. Konsantrasyonumuza olmadık şeylere vermek durumunda kalıyoruz.

Terör ve terörizmle mücadelenin ne kadar zor olduğunun farkındayız. Hele Türkiye gibi yıllardır terörle mücadele eden bir ülke için meselenin vahameti ortada. Soğuk Savaş’ın önde gelen stratejisti Zbigniew Brzezinski, “Terörizm bir ideoloji değil yöntemdir ve bir yönteme savaş açmanın hiçbir mantığı yoktur” demişti. Batı ne yazık ki bu mücadeleyi iyi götüremiyor. Türkiye de bir yandan Suriye’deki belirsiz ortam bir yandan da DAEŞ ve PKK gibi azılı terör örgütleriyle mücadele ediyor. Güneydoğu’da PKK’ya karşı ciddi bir başarı elde edildi. Ama canlı bombaları engellemek çok kolay değil. Nitekim Fransa bu durumu 2015’de yoğun bir şekilde yaşadı.

Hem 30 Mart 2014 yerel seçimlerinden hem de 7 Haziran ve 1 Kasım genel seçimlerinden sonra Türkiye’yi bu coğrafyada toz pembe günlerin beklemediğini hep yazdım, söyledim. Aynı sözlerimi burada yineliyorum. Türkiye ne zaman biteceği belli olmayan terör saldırılarının hedefinde. Türk güvenlik güçleri terörle mücadelede elinden geleni yapıyor. Benim bu konuda başarılı olacağımızdan zerre endişem yok. Ama bizi bekleyen başka bir tehlike var.