Siyasi paradigmada gençler

Türkiye çok genç bir nüfusa sahip. Böyle bir imkân sıkıntılarla beraber bazı fırsatları da beraberinde getirir. Gençlere iş bulmak, hepsini istihdam etmek çok kolay değil.

Jenerasyon farkı aradaki iletişimi de zorlaştırıyor. Kendi çocukluğumdan beri şu lafı hep duyarım: Şimdiki gençler farklı... Şimdi bizler de gençler için bunu diyoruz. Hatta 30’lu yaşlardakilerle 20’li yaşlardakiler bile birbirlerinden farklılık gösteriyorlar. Dinledikleri müzikler, izledikleri filmler, takıldıkları ortamlar bambaşka. Mekânlar ve şartlar değiştikçe, teknoloji ilerledikçe, satın alma paritesi arttıkça gençlerin de algıları böyle değişiyor.

1970’lerde Anadolu köy ve kasabalarından büyükşehre gelenler ayakta kalmaya çalışıyordu. Şehirlerin varoşlarına yerleşmişlerdi. Onları ayakta tutan şarkıları, türküleri İbrahim Tatlıses, Orhan Gencebay, Ferdi Tayfur, Müslüm Gürses söylüyordu. Türkiye sosyolojisi o zaman böyleydi. Sözde Türkiye elitleri bu sanatçıları dinleyenleri anlamak yerine horluyordu. "Ülkeyi lahmacun, kebap kokusu sardı" diye akla ziyan eleştiriler yaparlardı.

1980’lerde Özal’a, 1990’larda Refah Partisi’ne, 2000’lerde Tayyip Erdoğan’a oy verenler o sosyolojinin bir sonucuydu. Her ne kadar 1989 yerel seçimlerinde ve 1991 genel seçimlerinde varoşlardan çıkan oylar SHP’ye akmışsa da sosyal demokratlar bunu değerlendiremedi. 90’lardan sonra Refah, Fazilet ve nihayetinde AK Parti bu sosyolojiyi iyi değerlendirdi.

Gençlerin ilgisi ve alakası her şartta değişiyor. 1990’lar ortasında fırtına gibi esen ve gençlerin bir numarası Tarkan’a ya da o zamanlar büyük ilgi gören, şimdi sadece meraklısının bileceği Burak Kut’a gösterilen ilgiyi anlayamayanlar vardı.

YAZININ DEVAMI