Kamuoyunun aydınlanması ve Yeni Asya-3

Ortalığı karıştıran ve gerçekleri çarpıtan, toplumun sosyal dengesini ve âhengini bozup milleti istikametten ayırarak zihnî kargaşa ve müşevveşiyetle inhiraf uçurumuna iten, karışık ve karıştırıcı yayınlara karşı, “matbuat lisânı”yla konuşmanın ehemmiyetini belirten Bediüzzaman, hayatında bunun örneklerini ortaya koyar.
Osmanlı devri gazetelerinde içtimaî ve fikrî tartışmalara dair konuları büyük bir vukufiyetle kaleme alır. Gazetelere istikamet, doğrularda sebat ve yanlışlara karşı teyakkuz dersini verir.

Bediüzzaman’ın, “sekiz senedir sigara ile beraber gazeteleri ve siyaseti bırakması” demokrasinin ve hürriyetin olmadığı jakoben rejimin zâlimâne baskısını dayattığı tek parti dönemindedir.

Yeni dönemde ise mesela, “Tarihçe-i Hayat” kitabının “hâriç memleketler” bölümünde yayınlanan gazete ve dergilerdeki makale ve tesbitleri, “Risâle-i Nur’un dünya çapında muazzam bir boşluğu doldurmakta olduğunun emâre ve delilleri, bütün beşeriyetin Kur’ân’a ve dolayısıyla asrımızda onun mânevî i’câzını (mucizeliğini) ispat ve beyân eden Risâle-i Nur’a muhtaç oluşunun nişânesi” olarak neşreder. (Tarihçe-i Hayat 613-5)