Önce Ceylanpınar TİGEM’i açın

Varlığından çok, yokluk halleriyle anlatırız ya, “sol memenin altındaki cevahir”i. 
“Yüreksiz”in korkak, “kalpsiz”in gaddar anlamına gelmesi, tam bu nedenle boşuna değildir ya. 
Hem cesur, hem merhametliydi işte onlar da. 
Şehirleri, ilçeleri ve köy adlarının yanına, “katliamı” kelimesi eklenen bir ülkede yaşadıklarının acı bilgisine erkenden vâkıf olsalar da kusursuz değildiler. Siyasal İslamın, ırkçılığın ardına gizlenmiş kalpsiz korkakların, Maraş’la, Çorum’la, Sivas’la, Roboski’yle, Reyhanlı’yla yazdığı kanlı tarihin, Suruç’la süreceğini düşünemediler. 
Akıllarının ucundan bile geçmedi, böyle apansız ölüvermek. 
Ki, nasıl bunca ümit dolu gözlerle bakılabilirler başka. 
Nasıl o plastik ördekler, yeşil lego torbaları, pembe bebek patikleri özenle toplanıp şenliklerle getirilir ateş hattına başka türlü. 
Barbarlığa direnen bir kentin çocuklarına yaşama sevinci taşıyacak o “cevahir”, katliam hedefi olacaklarını düşündürtmeyecek kadar naifti bir yandan çünkü. 
Şans eseri hayatta kalan arkadaşlarının anlatımına bakıldığında, Emniyet güçlerinin yoğunluğuna, her noktanın kamera sistemleriyle izlenmesine güvendiler belki. 
Oysa güvenilen o “Emniyet” yoğunluğu, her yere takılı o “göz”ler, bu ülkenin yurttaşlarından çok, “öfkeli çocuklar” içindi. 
Çok mu iddialı buldunuz? 
O zaman açın, 2012’den bu yana sivil girişlere kapatılan TİGEM’in Ceylanpınar tesislerini. 
Suriye sınırının 60 kilometrelik hattını kaplayan, 1 milyon 761 bin 11 dekarlık alanda, önce El Nusra, şimdi de IŞİD militanlarının sığınmadığını, “cihat” için geçiş yapmadığını, barınmadığını, yaralıların tedavi edilmediğini kanıtlayın. 
Dönemin Dışişleri Bakanı Ahmed Davutoğlu’nun, HDP’li İdris Baluken’in verdiği soru önergesine beş ay gecikmeyle 14 Mart 2014 tarihli “kaçamak” yanıtında, “Bizde böyle bir bilgi yoktur” demesi artık yetmez. 
Son üç yıldır TİGEM arazisi içindeki Akçakale Süleyman Şah Dinlenme Tesisleri’nde kimlerin konakladığını kamuoyuyla paylaşın.