‘Tutuklansaydı da hayatta olsaydı’

Rönesans görmüş bir coğrafyada olsa, sonsuz ihtimamla korunacak 500 yıllık bir caminin, kurşunlarla delik deşik edilmiş ayaklarının kıyısında öldürüldü Tahir Elçi. 
Tam da kurulduğu şehir kadar kadim o cami, daha fazla zarar görmesin diye açıklama yapmaktan dönerken... 
Karartılacağını, “gizlilik” kararı alınan bütün katliamlardan biliyoruz ki: 
Artık, ne onlarca değişik açıdan çekilmiş olay anı görüntüleri, ne de bulunacağı şüpheli mermi çekirdeğinin ne vakit yapılacağı belirsiz balistik incelemesi değiştirecek sonucu. 
Sayısız katliamdan sonra gelecek adalet arayışına adanmış bir ömür olsa da onunki, biliyoruz: 
O ömrün son bulma şeklindeki adaletsizlik, hiç geçmeyecek.

***

Yürekli, beyefendi ve nadide bir insan hakları savunucusuydu Tahir Elçi. 
Kulağımda, üç hafta önce katıldığım Brüksel’deki toplantıda okunan mesajı. 
Avrupa Komisyonu’nca düzenlenen ifade özgürlüğü konferansına davetli olmasına karşılık, yurtdışına çıkış yasağı nedeniyle katılamamış, özgürlükte buluşma dileğini paylaştığı bir not göndermişti. 
Üç hafta sonra tabutunun başında “Bugün dilekçe verdim. Yurtdışına çıkış yasağımkalktı. Artık özgürüm. Kıtaları, denizleri fersah fersah gezebilirim” sözlerini dinlerken eşi Türkan Elçi “Keşke tutuklanmış olsaydı” derken buldum kendimi. 
“Hiç olmazsa hayatta olurdu” diye mırıldandığımı fark ettiğimde ürperdim. 
Bu hale geldik işte; getirdiler: 
Hak savunucularının, arkadaşlarımızın katledilmektense cezaevinde olmalarını dilemek. 
Hayat ile özgürlük arasında seçim yapmak zoruna kalmak. 
Özgürlüğün olmadığı bir hayat, hayatmış gibi sanki.