Vesayet, ihaleler ve ilk beklenti

Yerel seçim sonuçlarını “okuma” tartışmaları uzun sürecektir. Bu doğal. Ülkenin her yerinden birbirinden farklı hikayeler akıyor.
İstanbul ve Ankara yönetiminin çeyrek yüzyıl sonra “kaybedilişi”, bu yerel seçimin en önemli sonucudur. İki kent yönetiminin siyasal İslamcı anlayışa geçtiği 1994’teki parti isimlerinin farklı oluşu ve seçim sonuçlarının henüz kesinleşmemesi, bu tablonun iktidar nezdinde ağır hasar olduğu gerçeğini değiştirmiyor.
Kaybı ağır kılan faktör, herkesin bildiği sır. İstanbul ile Ankara’yı AKP nezdinde hayati kılan yegane sebep kamusal mali kaynakların dağıtım merkezleri oluşudur.
25 yıl dediğimizde onbinlerce ihale, yüz milyarlarla ifade edilebilecek kamu kaynakları ve bunları harcama yetkisinden bahsediyoruz.
Yerel yönetimlerin denetim süreçlerinden uzaklığı ya da bir denetim var gibi görünse de etkili sonuç üretememesi karar alıcıların keyfiliğini artırmış, kamu hizmetleri ticarileştirilirken, verilen küçüklü-büyüklü “iş”lerle beslenip palazlanan ağlar iktidarın ömrüne ömür katmıştır. İLAN ZAMANI Bu noktada “mali saydamlık”ı İstanbul ve Ankara yerel yönetimi için tekrar hatırlamak zorunlu.
“Mali saydamlık” bir fantezi ya da şaka değil, kanunlarda yer alan ve kamu idarelerinin uyması gereken bir prensiptir. Dolayısıyla seçim sonuçları kesinleştiğinde 25 yılın bilançosunun çıkarılarak halkla paylaşılması yerel yöneticiler için hem borç hem de ödevdir.
Kolilenmiş erzak alımı ihalelerinden, kentlerin sokaklarının otoparklar için kiralanışı,  cemaat ve tarikatlerce oluşturulan yapılara sağlanan ayni desteklerden, bu destekler için açılan sayısız ihaleye kadar yapılan ölçüsüz ve kurumları zarara uğratan harcamaların hesabının sorulmasını bekleyen çok seçmen var.
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın seçimlerden kısa bir süre önce söylediği şu sözler, muhalefetin işinin çok kolay olmadığını gösteriyordur belki: V...