YSK “patron” değildir

“Seçimin patronu YSK’dır. Seçimin sahibi ne Sayın Ekrem İmamoğlu’dur ne de Binali Yıldırım’dır.” Binali Yıldırım / 3 Nisan
“Bütün seçim süreçlerinin patronu YSK’dır.” Ömer Çelik / 5 Nisan
“Seçim süreci bitmiştir. Şimdi olayın mahkeme süreci var. YSK, mahkeme sürecinin adeta patronudur.” Tayyip Erdoğan / 6 Nisan
“Yüksek Seçim Kurulu bu işin patronudur, sahibidir.” Abdülhamit Gül / 8 Nisan PATRON AŞAĞI PATRON YUKARI Bugüne kadar kendilerinden “kamu yararı” ifadesini duymadığımız ülkeyi yönetenlerin şu dili, devleti ve nasıl algılayıp içselleştirmiş olduklarını gayet net gösteriyor.
Çeyrek yüzyıl sonra İstanbul’u ve kaynaklarını kaybetme fikriyle sarsılan AKP yönetimi ve partili Cumhurbaşkanı Erdoğan durmaksızın aynı kelimeyi tekrar ediyor. Patron kelimesinin her tekrarında İstanbul’un gerçekten de bir şirket gibi düşünülüp yönetildiğini anlıyoruz.
Ne var ki kimse iktidarla aynı dili konuşmak, o dile boyun eğmek zorunda değil kuşkusuz. Dolayısıyla ne İstanbul ya da bu seçim süreci bir şirket, ne de Yüksek Seçim Kurulu bu sürecin “patron”udur.
Anayasal bir kurum olan YSK’nın mecazi anlamda dahi “patron”luğunun kabülü, başka yakıştırmaları da beraberinde getirme riski taşır çünkü. “TEHDİT” KOMEDİSİ 31 Mart seçimlerinin ardından yaşanan gelişmeler, medyada bundan bir yıl önce (ve rejimi değiştiren 24 Haziran seçimlerine kısa süre kala) gerçekleşen sahiplik değişiminin, ne kadar kritik bir hamle olduğunu bir kez daha gösterdi.
Doğan Medya Grubu hisselerinin 916 milyon dolar satış bedeli üzerinden nakden ve peşin olarak Demirören Grubu’na satışıydı bu hamle.
Ve tıpkı 10 yıl önceki Sabah-ATV ihalesinde iki kamu bankasından sağlanan 750 milyon dolar kredi desteği gibi, Doğan Medya’nın devrinde de kamu bankası kredisi başat...