Bologna

Bologna, İtalya’nın en önemli kültür kentlerinden birisi. 2016 verilerine göre 78 bin 224 öğrencinin yüksek eğitim gördüğü Bologna Üniversitesi 1088 yılında kurulmuş, Avrupa’nın en eski üniversitesi. Dante, Erasmus, Kopernik gibi çağlarına damga vurmuş, günümüze de ışık tutan önemli kişilikler bu üniversitede eğitim görmüşlerdir. 
Merkez nüfusu 385 bin olan Bologna nüfusuna oranla İtalya’da en fazla kitabevine sahip olan kenttir. 
Tarihi mimari dokusu hiç bozulmamış, adeta bir müze-kent olarak tanımlanabilir. 
Kent aynı zamanda “citta rosso (kızıl kent)” olarak da biliniyor. Yıllarca komünistlerin kalesiydi. 1968’den başlayarak 1980’lerin ortalarına kadar komünist ve sosyalist oyların toplamı yüzde 50’nin üzerindeydi. Sol, gücünü bugün de belli ölçüde korumaktadır. 
1974 yılında kentin en büyük meydanı olan “Piazza Maggiore” de 1972’den 1984’teki ölümüne kadar İtalyan Komünist Partisi Genel Sekreteri olan EnricoBerlinguer’in konuşmasını dinlemiştim. Berlinguer, İspanyol meslektaşı Santiago Carillo ile birlikte Sovyetler Birliği Komünist Partisi’nden bağımsız hareket eden “Avrupa komünizmi”nin öncülerindendi. O gün, konuşmasını bitirdikten sonra benim en sevdiğim İtalyan kadın sesi olan Milva’yı sahneye davet etmişti. Milva, kızıl saçları, üzerindeki uzun siyah elbisesiyle bir tanrıçayı andırıyordu. On beş şarkı söylemiş, konserini partizanların ölümsüz şarkısı “Bella Ciao” ile bitirmişti. Şarkıyı meydandaki yüz bin kişi aynı coşkuyla söylemiştik.