Erken seçim tartışmaları artar

İTTİFAK yasa teklifi Meclis’ten geçti, şimdi Cumhurbaşkanı’nın onayına gidecek.

Erdoğan’ın da süreyi bekletmeden imza atması bekleniyor.
Partiler “Erken seçim yok” deseler de; kulislerin hareketli olduğunu biliyoruz.
Her partide sanki birkaç ay sonra seçim olacakmış gibi bir hazırlık görülüyor.
Olur ya da olmaz; buna siyasi partilerimiz karar verecek.
Ama seçim startının verildiği şimdiden belli oluyor.
Bir buçuk yılda dört seçim, bir de referandum yapan Türkiye’de siyasetin dili, üslubu, tonu çok tartışıldı.
Meydanların tansiyonu hiç düşmedi.
Dolayısıyla bu gerginlik günlük hayatı da etkiledi.
Meclis’te ittifak yasasının görüşüldüğü anlarda yaşananlar aslında dikkat çekmek istediğim ayrıntıları doğruluyor.
Seçim erkene çekilse de; 2019’un Mart’ında bir yerel seçim daha var.
Ve toplumun gerginlikten uzak, siyasetin kendi üslubuna takılmadan hayatına devam etmesi gerekiyor.
O yüzden hep söylüyorum.
İzmir’in demokrasiye bakışına, olgunluğuna, diyaloğa açık duruşuna Türkiye’nin çok ihtiyacı var.
İttifak yasasının geçmesiyle erken seçim tartışmaları önümüzdeki günlerde artar.
Bu yılın başındaki kadar güçlü bir istek olmasa da; erken seçim olasılığını unutmamak gerekir.

 
Sosyal medya perhizine devam ediyorum

11 genç kadınımızın ölümüyle sonuçlanan uçak kazası hepimizi çok üzdü.
Pırıl pırıl, başarılı, gelecek vaat eden 11 insanımız; maalesef artık aramızda değil.
Öncelikle ailelerine baş sağlığı diliyorum.
Kaybettiklerimiz ünlü ailelerin çocukları olunca konu sosyal medyanın birinci maddesi haline geldi.
Aslında bu olaylar sayesinde giderek yükselen linç kültürünü anımsıyoruz.
Oysa bizim gibi kamuoyunun her dakika önünde olanlar, bu linçle her gün başetmek zorunda kalıyor.
Bazen yazdığımız bir kelimeye takılıp konuyu alıp Mars’a taşımak isteyenler mi çıkmıyor.
Bazen sırf muhalefet etmek için ak dediğimize kara diyenler mi çıkmıyor.
Bazen de sırf itibarsızlaştırmak için yerden yere vuranlar mı çıkmıyor.
Elbette iyi ve güzel dileklerini iletenler de var.
Onları her zaman başımızın tacı yapıyoruz.
Alkışlanmak kadar eleştirilmek de var.
Takdir etmek kadar aklındakini söylemek de var.
Ama bunu yaparken; incitici değil, yapıcı olmak gerekir.
Sokakta efendi, sessiz, kendi halinde olan biri nedense bilgisayarının başına oturduğunda aslan kesiliyor.
Aslan kesilse iyi canavarlaşıyor.
Bir şehir eşkıyasına dönüşüyor.
Vicdanını alıp başka yerlere götürüyor.
Duygularını kiraya veriyor.
Akıl, mantık, sağduyu yerini şiddete, lince bırakıyor.
Biz alışığız.
Alışık olmayanlar garipsiyor, hayrete düşüyor.
Onlara tavsiyem; sosyal medya perhizi yapsınlar.
Biz öyle yapıyoruz, perhize devam ediyoruz.

 
Maçlara gitmeyeceğim demiştim ama

GEÇEN pazar “Artık maçlara gitmiyorum” diye yazmış; Türk futbolunun geldiği noktaya dikkat çekmek istemiştim.
Yazımdan sonra çok sayıda kişi mesaj attı, telefonla arayarak desteklerini iletti.
Bazıları da beni Altınordu maçlarına davet etti.
Haklılar...
Altınordu’yu gerçekten beğeniyorum.
Öncelikle takımın bir spor felsefesi var.
Günlük düşünmüyorlar, gelecekle ilgileniyorlar.
Ve en önemlisi...
Tek bir yabancı futbolcuları yok.
Aslında yabancı sporculara karşı değilim.
Ama gelenlerin futbolumuza katkı yapmalarını bekliyorum.
Ortalama oyuncular alacağımıza kendi gençlerimizle mücadele etmemiz gerektiğine inanıyorum.
Söz...
Altınordu maçlarına gideceğim.