Erdoğan’ı bilgi akışı mı yanılttı?

Sözcü’de çalışmaya başladığımdan beri daha çok yürüyorum. Evden işe, işten eve, buluşmalara yürüyerek gidiyorum.
İlk nedenim elbette sağlık.
Bu şekilde hekimlerin “her gün 10 bin adım yürüyün” önerisini yerine getirmiş oluyorum.
İkinci nedenim ise yaşadığım kenti, mahalleleri keşfetmek. Her seferinde ayrı bir yoldan giderek mağazaları, yeni nesil kahvecileri, kitapçıları, kırtasiyeleri keşfediyorum. Gülümseyen insanlarla ayaküstü sohbetlerin tadı da bir başka.
Denk geldiğim kitapçılara girip kitaplara göz atıyor, beğendiklerimi alıyorum. Bazen, eve varmayı bile beklemeden mahalledeki bir kahvecide oturup okumaya başlıyorum.
Son günlerde güzel sanatlarla ilgili kaynak çeşitliliği ve farklı dillerde kitaplarıyla ilgimi çeken Arkadaş Kitabevi’ne çok sık gider oldum. Tunalı Hilmi Caddesi’ndeki Yapı Kredi ve İş Bankası yayınevlerine ait mütevazı kitapçıların önünden geçip gitmek, uğramamak da hayli zor.
Kitaplar arasında dolaşırken değişik kapak tasarımı nedeniyle bir kitaba takıldım. Adı “Hayatı Hatırlamak/Otobiyografik Belleğe Bilimsel Yaklaşımlar” idi. Sami Gülgöz, Berivan Ece ve Sezin Öner tarafından derlenen kitap, Koç Üniversitesi Yayınları’ndan çıkmış.
Kitabın dördüncü bölümü, “Neden Hatırlıyoruz? Neden Unutuyoruz” başlığını taşıyor ve ünlü İtalyan Yazar Umberto Eco’nun şu cümlesi ile başlıyor:
“Bellek Yalnızca depolamaya değil, atmaya da yarar anıları. Eğer yaşadığınız her şeyi hatırlıyor olsaydınız, hasta olurdunuz.”
Eco’nun bu sözünü ilk defa duydum. Hemen kaynağına baktım. 2002’de New York Times’ta yayınlanmış Celestine Bohlen imzalı bir söyleşiymiş.
Makaleyi bulup okumaya başladım. Aşk mektupları üzerine bir sohbetin sonunda konu dönüp dolaşıp çağımızın iletişim evreni İnternet’e gelmiş.
Kendisini bazen gençlere İnternetteki veri akışı onları kontrol altına almadan, veri akışını kontrol etmenin yollarını öğretirken bulduğunu an...