Hayat böyle bir şey: Herkesin derdi farklı

Kars’ta gece kar yağmaya başladığında çok mutlu olmuştum.Kendimi Faik Bey Caddesi’ne attım. Koca caddede yapayalnızdım.

Yürürken uzun uzun görkemli taş binaların tahta panjurlu pencerelerinden gelen cılız ışıkları izledim.

O pencere camlarından birinin hemen arkasındaki derin duvar boşluğunda oturup dışarıda yağan karı izlediğim, rüzgarın uğultusunu dinlediğim, roman yazma hayalleri kurduğum günleri düşündüm.

Kış mevsimlerinde Kars’ı her ziyaretimde, o pencerelerden sızan ışıkları her gördüğümde olduğu gibi, bir kez daha Türkiye’nin dört bir yanına dağılmadan, dedeler, nineler ölmeden aynı masa etrafında “maaile”...

YAZININ DEVAMI