Hukuk sistemimiz ve Palu Ailesi

İnsan aynı şeyleri yazıp söylemekten yoruluyor ama bıkmadan, usanmadan yazmakta, söylemekte yarar var. Çünkü, memleketin bütün sorunları dönüp dolaşıp aynı yerde düğümleniyor: Hukuk sistemi ve adalet.
Bakıyorsunuz, Başkent Ankara’da gelecekte avukat, savcı, hakim olup adalet dağıtması gerekirken “kopyacı” olmayı seçen bir hukuk öğrencisi, buna mani olmaya çalışan hocasını hunharca katledebiliyor. Kullandığı silah, emekli polis babasının (bir nevi devletin) silahı çıkıyor.
Bakıyorsunuz, Gaziantep’te bir boşanma davası nedeniyle karşı karşıya gelen iki aile birbirine kurşun saçıyor, 1 kişi ölüyor, 13 kişi yaralanıyor.
Bakıyorsunuz, bir nargile kafede iki grup silahlı çatışmaya giriyor. İnsanlar yaralanıyor.
Daha neler neler…
Peki neden?
Devletin hukuku yerine, kendi hukukunun geçerli olduğu bir adalet düzeni sağlamaya çalışan çarpık bir zihniyetten.

EKRANDA ADALET ARAYANLAR

Refakatçi olarak bulunduğum hastane odasında Müge Anlı’nın programına takıldım. Her zamanki gibi karşısına kalabalık bir grubu oturtmuş, bir olayı çözmeye çalışıyordu. Ailenin damadı olduğunu anladığım bir katılımcı el kol hareketleri ile bütün katılımcılara cevap yetiştirmeye çalışıyor, bas bas bağırarak Anlı dahil herkesi susturmaya çalışıyordu. Bütün suçlamaları “en iyi savunma saldırıdır” düsturu ile konuşulmaz hale getiriyordu.
Çoğu akraba olan katılımcılar birbirlerine çok somut suçlamalar yöneltiyordu:
Cinayet, çocuğa cinsel istismar, kadına şiddet, tecavüz, kiralık katil tutmak, organ mafyası, büyü yaptırmak, dolandırıcılık.
Ortada bir cinayet, (biri kadın, diğeri çocuk) iki de kayıp şahıs vardı. Kadından 10, çocuktan 9 yıldır haber alınamıyormuş. Bir iddia, ikisinin de yine aile içinden birileri tarafından öldürüldüğü yönündeydi.
Onlarca sor...