İhracata tapmaya son! Üretici baş tacı!

Önce şu batmakta olan ekonomi modelinin adı üzerinde duralım. Turgut Özal’ın kurduğu bu ekonomi, o zaman “Dünya Ekonomisiyle Bütünleşme” Programı diye takdim edildi. Türkiye’nin ekonomik sınırlarının kaldırılması ve dünya piyasasıyla bütünleşmesi diye özetlenebilir. Küresel merkezlerin dayatması başlıca şu maddelerde toplanıyordu: Gümrükleri kaldır, tarıma destekleri kaldır, KİT’leri kaldır, paranın giriş çıkışına denetimi kaldır, Merkez Bankası’nı etkisizleştir, devleti küçült! SERBEST PİYASA SERBEST PİYASAYI YOK ETTİ
Bu ekonomi sisteminin bugün dünyadaki yaygın adı, Serbest Piyasa Ekonomisi. Ancak dünya ölçeğinde “serbest piyasa”, Türkiye’deki serbest piyasayı ortadan kaldırıyor. Gelişmiş kapitalist ülkelerin, daha doğrusu emperyalist ülkelerin sermayesi ile rekâbet serbestisi olmuyor. Örneğin Türkiye’nin pamuk üreticisini korumaktan vazgeçtiğiniz zaman, ABD pamuk tekelleri ile rekâbet olanağına ve özgürlüğüne kavuşmuyor. O nedenle dünya ölçeğindeki serbest rekâbet, Türkiye’deki serbest rekâbeti yok ediyor. O zaman serbest rekâbetin bütün akılcılığı ve ilerici rolü ortadan kalkıyor. Kaynaklar verimliliğe göre dağılmıyor. 
19. yüzyıl sonunda tekellerin oluşması ve gelişmiş kapitalist ülkelerin emperyalist aşamaya girmeleriyle birlikte, dünya ölçeğinde serbest piyasanın, serbest rekâbetin ve kaynakların verimliliğe göre dağılması diye özetleyeceğimiz kapitalizmin ilerici rolünün de mezarı kazılmış oldu.
Bu koşullarda Türkiye’de millî ekonominin gelişme olanakları yıkıma uğratılmış oluyor. Bu gerçekleri dikkate alarak, Turgut Özal&...