Fikrim çok, param yok

Bundan kırk küsur yıl önceydi. Yurtiçinde ve Libya’da inşaat müteahhitliği ile büyüdükten sonra, sanayi yatırımları yaparak varlık portföyünü çeşitlendirmeye karar veren bir holdingden, tepe yöneticilik teklifi almıştım. Görüşme için merkez binalarına gittim. Ben, oda kapısından içeri adımımı atınca, patron da bana değer verdiğini belli etmek için, yazı masasının arkasındaki yaylı yatar koltuktan kaktı. Öndeki iki sabit koltuktan birine yönelirken, bana da oturmam için eliyle diğer koltuğu gösterdi. Genç patronun çalışma salonu, sekreter bölümü, dinlenme odası ve özel banyosu hariç, herhalde 80 metrekare vardı. Az sayıda ama çok zevkli mobilyalarla döşenmişti. Parke zemin üzerine Hereke halıları serpiştirilmişti. Hoşbeşten sonra sadede geldi. Gözümün içine bakarak...