Ne dediysek o!..

Sevgili okurlarım, seçim sonuçları (üç aşağı beş yukarı) önceden belliydi. Biz defalarca yazdık, duygu ve düşüncelerimizi belirttik ama iktidar kesimi umursamaz göründü…
Zira yapacak bir şeyleri kalmamıştı. Gidişin iyi olmadığını onlar da biliyordu.
Doğrusunu isterseniz ben İstanbul seçiminden fazla umutlu değildim. Ankara için derseniz, tam tersini düşünüyordum. Zira Ankara’da yaşıyorum ve başkentin havasını kendimce koklamaya çalışıyordum.
İşte 13 Mart 2019 tarihli yazımdan bir bölüm:
“…Ankara’da ciddi bir ‘Mansur’ rüzgarı esiyor. Onun karşısına çıkarılan ise AKP-MHP koalisyonunun adayı Mehmet Özhaseki. Ancak çok ilginçtir, bu iki partinin kemikleşmiş seçmenleri dışında Özhaseki rağbet görmedi.
Başka bir deyişle, Ankara’nın dokusu onu reddetti.
Bu durum iktidar ortaklarını doğal olarak rahatsız etti. Rahatsız olmanın da ötesinde panik yaşamaya başladılar…”
İşte 24 Mart 2019 tarihli yazımdan bir başka bölüm:
“Ankara ‘Mansur’u sevdi. Efendi adammış, kendisine yapılan saldırılara karşı çirkefleşmedi. Şimdiden kazanmış görünüyor. Bunda en büyük etkenlerden biri ise Ankara ahalisi Mehmet Özhaseki’yi benimsemedi.
Ankara halkı ile Kayseri’den getirtilen Özhaseki arasında ciddi bir doku uyuşmazlığı çıktı…”

★★★

Ankara’nın, yani başkent Büyükşehir Belediyesinin uzun yıllar sonra Millet ittifakı tarafından kazanılmış olması büyük bir başarıdır.
İstanbul başarısı daha da büyüktür.
Şimdi, İmamoğlu’nun önde olduğu İstanbul’da bütün oylar yeniden sayılacakmış falan filan…
Umarız birileri tarafından katakulli yapılmaz, üçkağıt açılmaz, “Bul karayı al parayı” gibi çirkin yöntemlere başvurulmaz.

★★★

Sevgili okurlarım, seçim öncesinde AKP-MHP ikilisi ciddi bir endişe içerisinde yaşıyordu.
Ya başarı elde etmeleri mümkün olmazsa ne yapacaklardı!
Ortaklar elbette ki İstanbul, Ankara, Antalya, Adana, Mersin gibi Büyükşehirlerin elden çıkma olasılığını düşünüyor, ama yine de bu konuda erkekliğe leke sürmek istemiyorlardı!
Kendilerini ve çevrelerini gurur ve kibir esir almıştı.
Ama yine de korkuyorlardı.

★★★