Yeter artık Devlet Bey, yeter

Sevgili okuyucularım, Türk siyasetinde karşımıza zaman zaman ilginç birileri çıkar. Onlar bazen parti genel başkanı, bazen milletvekili veya daha alt düzeyde tiplerdir.
Ne yaptıklarını anlamak mümkün olmaz.
Onlardan biri de Devlet Bahçeli’dir.
Hemen belirteyim, namus açısından son derece temiz bir siyasetçidir. İsmi bugüne kadar hiçbir kirli ve parasal olaya asla karışmamıştır.
Kendi halinde, sosyal ilişkileri sıfır düzeyinde olan, evinde kız kardeşiyle kendi halinde yaşamakta olan biridir.

* * *

Şimdi biraz geçmişe dönelim çünkü bugün olanların tohumları onun açısından geçmişte ekilmiştir.
Partisinin genel başkanlığına 1997 yılında seçildi.
Yıl 2002… DSP-ANAP-MHP koalisyonu iş başında. Ecevit Başbakan, Bahçeli Başbakan Yardımcısı.
Seçime bir buçuk yıl vardı. Bahçeli tutturdu “Erken seçim isterim” diye!.. Aksi takdirde hükümetten çekilecek, üçlü koalisyon Meclis’te çoğunluğu kaybedip dağılacaktı.
Türkiye 3 Kasım 2002 seçimine böyle, onun kaprisleriyle gitti.
Yeni kurulmuş olan AKP yüzde 34 oy alıp milletvekilliklerinin yüzde 66’sını kazandı ve tek başına iktidar oldu. İktidar ortağı üç partiden hiçbiri yüzde 10’u geçemedi ve Meclis dışına itildi.
Artık Meclis’te sadece iki parti vardı, AKP ve CHP.
Partisinin Meclis dışında kalmasına neden olan Devlet Bahçeli görevini sürdürmeye devam etti. Bu hezimeti hiç dert etmemiş, AKP’yi tek başına iktidara getiren ilk adımını o zaman atmıştı.
Bunları sadece yakın geçmişte neler olduğunu anımsatmak için kısaca anlatıyorum çünkü balık hafızalı toplum olarak geçmişi hemen unutuyoruz.
Yıllar sonra yeniden Meclis’e girmeyi başardı. Bu süre içerisinde dikkat çeken olaylar oluyor, Bahçeli sürekli olarak AKP iktidarına destek veriyordu. Örneğin desteği ve partisinin Meclis’teki oylarıyla Abdullah Gül’ün Cumhurbaşkanı seçilmesini sağladı.