Alışacaklar artık

Yalnızdık, tektik, ABD'nin peşine takılmış gidiyorduk. Önemli bir hedefimiz de, planımız da yoktu. Binlerce yıllık tarihimizi ve Osmanlı'nın mirasçısı bir ülke olduğumuzu çoktan unutmuştuk.

Fuzuli'nin ünlü dizelerinde anlattıklarına benziyordu durumumuz:

'Ne yanar bana kimse ateşi dilden özge/ Ne açar kapım kimse bad-ı sabadan gayri.'

Üstüne ilaveten bir de şaşkındık. Mesela 'Irak'ın toprak bütünlüğünden' bahsediyorduk. Hatta çok daha ileri gidip 'Irak'ın toprak bütünlüğü bizim kırmızı çizgimizdir' diyorduk. Ama Çekiç Güç gibi bir oluşuma destek verip, Amerika ile birlikte Irak'ın toprak bütünlüğüne saldırıyorduk. Irak'ı bölmek için elimizden geleni yapıyorduk.

Sonunda başardık bunu. Orada ABD ile birlikte bir bölgesel yönetim oluşturduk. Ne dediysek tersini yaptık.

Öyle ya da böyle, iyi kötü idare ediyorduk. Arada bir ABD ya da Avrupa'ya gidiyorduk. Oradaki liderlerle birkaç fotoğraf çektiriyorduk. Onu da iç politikada tepe tepe kullanı