Aklını soğanla yiyenler

Herhangi bir konuyu, Türklerle tartışmak mümkün değildir. Çünkü analitik bir zihinleri yoktur.
Nesnel olmaları mümkün değildir.
İşin içine mutlaka zevkleri, duyguları, yerel kültürü katarlar.
Geçenlerde hararetle tartışılan "menemen yemeği soğanlı mı olur, soğansız mı" olayında tam da buna şahit olduk. Tartışma geldi 'ben böyle severim'e dayandı.
Halbuki sevmek-sevmemek ayrı bir konu. Zevk meselesi. Peki olayın özü nedir?
Önünüze gelen yemeğe, menemen demeniz için, yumurta, domates, yeşilbiber ve yağ ile yapılmış olması yeterlidir.
"Efendim menemen soğanlı olur" iddiası saçmalıktır. Çünkü soğanlı da olur, peynirli veya sucuklu da olur. Ancak yemeğin temeli, esası, "olmazsa olmaz şekli" yukarıda anlattığım gibidir. Diğerleri çeşitlemedir. Yöre kültürüne veya zevke dayanır. Soğan, menemenin ayrılmaz parçası değildir.
Benim tercihim, eğer kahvaltıda yiyeceksem, menemeni soğansız yapmaktır. Erken kalkarım, sabahın köründe soğan yemek istemem.
Ama pastırmalı veya sucuklu olabilir.
Buna karşılık öğle yemeğinde soğanlı menemene bayılırım. Gayet lezzetli olur. Denememiş olanlara tavsiye ederim. Ancak bunlar benim tercihimdir, zevkimdir.
Doğrusunun bu olduğunu asla iddia etmem.
Özetleyelim:
Menemenin esası, olmazsa olmazı soğansızdır. Tabii aynı zamanda pastırmasızdır veya peynirsizdir.
Siz damak tadınıza göre, soğan veya başka malzemeler katabilirsiniz.
Hepsi pek lezzetlidir.
Not 1: Arşivde Osmanlı belgelerini okuyarak ciddi yemek tarihi yazan çok az tarihçimiz var. Menemen yemeğinin izini sürseler ne güzel olur.
Böylece öğrenebiliriz: Menemenin adı Menemen kasabasından mı geliyor? Köken olarak Rum yemeği mi? (Selanik'te Menemeni semti var mesela.) Yoksa kelimenin aslı, bazıları...