Hitler üzerinden sahtekârlık

Tarihimizle Yüzleşmek adlı kitabımın yeni basımına eklediğim konulardan biri olan, Ermeni Soykırımı iddiasına ilişkin Hitler üzerinden yapılan sahtekârlık, çok yankı uyandırdı.
Değerli okurum Şükrü Server Aya, yolladığı mektupta yeni bilgiler veriyor; anlattıklarının özeti şöyle:
Hitler’in Polonya’ya girmeden söylemiş olduğu iddia edilen “Bu işgal ile yaşayabileceğimiz topraklara kavuşacağız. Her şeyden sonra, kim bugün Ermenilerin yok edilmelerinden bahsediyor?” cümlesi, Amerikan Kongre kararlarında doğruymuş gibi geçer.
Washington’daki “Soykırım Müzesi”nde de bu ibare, (müzeye katkıda bulunma vaadiyle) taşa yazılmıştır.
Olayın aslı ise şudur:
Nuremberg mahkemeleri başladıktan sonra, The London Times’ın 24.11.1945 tarihli nüshasında bir haber yayımlanır; başlığı “Nazi Almanyası’nın Savaşa Giden Yolu”dur.
Haberde muhabir adı yoktur ve yayımlanan belgeye göre, Hitler, Almanya savaşa başlamadan önce 22 Ağustos 1939’da yaptığı bir açık konuşmada, birçok hedefi saydıktan sonra, yukarıdaki cümleyi de söylemiştir.
Bu belge Nuremberg Harp Divanı’na sunulmuş ve L–3 koduyla kaydedilerek üzerinde işlem yapılmaksızın önce dosyaya konmuş ve daha sonra da mahkemenin 10 No’lu kuralı gereğince, (belge güvenilir ve asıl olmadığı için) dava dosyasından çıkarılmıştır.
Haberdeki belge, düz kâğıda, kötü bir Almanca imla ile yazılmıştır.
Almanca klavyede mevcut iki “ss” harfi (bindirilmiş s) daktiloda yoktur ve bu nedenle iki “ss” yan yana yazılmıştır.
Bu dokümanın orijinali www/ cwporter/com/gl3.htm web sitesinde gözlenebilir.
Dokümanın aslını Alman arşivinde bulan ve profesyonel mütercim olan Carlos Porter, bunun Almancayı iyi bilen bir Alman tarafından yazılmadığını ve Alman klavyeli bir daktilodan çıkmadığını belirtmiştir.
Belgede kullanılan kâğıdın cinsi adidir, arkasında silik vardır, anlatılan abartılı senaryoda, Mareşal Göering’in güya sarhoş olduğu, Hitler’in ve Generallerinin önünde masaya çıkıp dans ettiği söylenmektedir.
(Daha ayrıntılı bilgiler, Şükrü Server Aya’nın “Soykırım Tacirleri ve Gerçekler” adlı kitabında ve yazılarında bulunabilir.)
Bu arada okurlarımı uyarayım:
Kalkandelen’in ve Aya’nın verdiği internet adresleri çeşitli biçimlerde sabote edildiğinden kimi zaman bunlara ulaşılamamakta, ama Google’da anahtar isimler ve sözcükler yazıldığında belgelere erişilmektedir.