Muhbir tetikçiler vız gelir (2)

Galiba, ateist bir baba ve mutekit bir anne olan iki pedagog tarafından, uyumluve mutlu bir aile ortamında özenle yetiştirildiğim için, demokrasiyi özümlemiş bir çocuk olarak hayata başlamışım: 
1) 29 Nisan 1960’ta, daha henüz 19 yaşındayken, Mülkiye birinci sınıfta, fakültenin bahçesinde “Yaşasın demokrasi” “Menderes istifa” diye bağırdığımız için üzerimize askerler ve polisler tarafından ateş edildi, okul kapatıldı, ben de “anarşist” olarak“memleketime” yollandım. 
2) 27 Mayıs’tan sonra, fakültenin kantinine gelip bir masanın üstüne çıkarak bize“Türkçü kültür politikasını” anlatan Türkeş’in 14’ler Grubu’ndan yüzbaşı MuzafferÖzdağ’ı demokrasiye yönelik sorularla sıkıştırdığım için aşırı milliyetçi arkadaşlarım tarafından eleştirildim. 
3) Birleşmiş Milletler bursuyla gittiğim ABD’den dönüp Hacettepe’nin kuruluşunda görev aldığımda, 1968 ruhu çerçevesinde, Doğramacı ile birlikte “Demokratik Üniversite” kampanyaları düzenledikten sonra, 12 Mart 1971’de bizzat Doğramacıtarafından, (kendisini aklamak için) zamanın darbeci lideri Memduh Tağmaç’a,“Kürtçü” olarak ihbar edildim; askere gitmeye zorlandım ve yine Doğramacıtarafından iftiraya uğrayarak “Sakıncalı Asteğmen” oldum. 
4) 12 Eylül öncesinde, darbe söylentileri ayyuka çıktığında, tek kanallı TRT’de yaptığım “Ayda Bir” adlı çok seyredilen programda Bismarck’a gönderme yaparak,“Süngüyle her şey yapabilirsiniz ama üstüne oturamazsınız” dedim... 
Birkaç gün sonra Beytepe’ye giderken yanıma yaklaşan bir otomobilin içindeki bir astsubay tarafından tehdit edildim. 
5) O sırada sağcılar tarafından hazırlanan ölüm listesinin başındaydım; BedrettinCömert katledildikten sonra, “Hedef Emre Kongar’mış, yanlışlık olmuş” diye kasıtlı bir söylenti çıkarıldı; dönemin İçişleri Bakanı rektörü arayıp, “Çok üzülüyorum, EmreKongar’ı da öldüreceklermiş” diye ihbarda bulundu; aylarca yakın ve uzak korumalar ile yaşadım.