Acıklı güldürü

Ecevit öleli on sene geçmiş, farkında değiliz.
Mezarı başında anılmış.
"Kutlandı" yazacak şapşal çıkar mı diye gazeteleri taradım. Çoğu haberi "görmemiş" bile, çünkü haber haber değil.
Toplananlar Rahşan Hanım, birkaç da parti yöneticisi...
Rahşan Hanım bunlardan ayrılıp "En Bir Öz ve Hakiki DSP" gibilerden bir parti kurmamış mıydı yahu?
Anmışlar...
Anma da ne anma ha...
Zırva, yalan, boş laf, meydan nutku...
Yazık. Bu kadar ayağa düşürülmesi yazık. Kimse Ecevit'in "hayatı ve eserlerini" şöyle özetleyici ve olumlu-olumsuz yönleriyle eleştirici, akıllı uslu ve tutarlı bir konuşma yapmamış.
Köykent fiyaskosundan, 2001 krizinden sözetmelerini beklemiyoruz tabii ama...
Onun yerine, DSP Genel Başkanı Önder Aksakal "yoğun katılım nedeniyle umutlandım," demiş, "Türk halkı, demokratik sol felsefenin ve DSP'nin yeniden devlet mekanizmasının başına geçmesini arzuluyor." Yazık. Bu "kendini kandırma" da değil, bu bir siyasi zavallılık itirafı.
DSP'nin aldığı oylar:
2002'de yüzde 1.22... 2011'de yüzde 0.25... 2015'te önce yüzde 0.19 (haziran seçiminde) sonra yüzde 0.07 (kasım seçiminde)...
Ve iktidara geliyor maşallah.
"2007'de niçin yok?" diyeceksiniz. Katılmamışlardı.
Aksakal, "hiçbir tereddüt olmadan bütün arkadaşlarımızla halkımızın önünde yürüyeceğiz ve DSP'yi yeniden iktidara taşıyacağız" demiş.