Boş laf etmeye bayılırlar

İlk bakışta çok parlak laflardır: Demokrasi, barış, katılım, özgürlük, çoğulculuk, uzlaşma... Dillerinden düşmez.
Öyle ya, ekonomik kalkınmayı "sağcılar" üstlenmiş, iri laflar da bunların çenesine bırakılmıştır.
Yaldızını azıcık kazırsan, içi boştur. 
"Parti içi diktatörlüğü" eline geçiren adamın demokrasiden söz etmesi de ayrıca gülünçtür.
Şimdi bakın, bunların yeni "parti sözcüsü" ne diyor? 
"Toplumsal barışı inşa edecek bir üçüncü yol" öneriyorlarmış...
Türkiye'de "toplumsal savaş" yok ki! Savaş, Türk devletiyle Kürt halkının toplasan toplasan en fazla beşte birinin, çok küçük bir azınlığın desteklediği ayrılıkçı örgüt arasında.
Olsun, bunlar barış yapacaklarmış üçüncü bir yoldan.
Yani ne TC, ne PKK... Üçüncü bir yol.
Neymiş o yol? "Toplumsal barışı siyasal zeminde inşa etmek!"
Ne mana? 
"Beton zeminde" inşa edelim diyen mi var, yoksa "kimyasal zeminde" mi?
Niçin? Toplumsal barış toplumsal zeminde inşa edilemiyor mu?
Nasıl olacakmış bu iş? 
"Toplumsal Uzlaşma Komisyonu" kurulacakmış.
Nerede? Mecliste mi? Herhalde.