Herkes yalnız, ama olmamalı!

Cuma günü Canan Kaftancıoğlu yargılaması yapılırken, özel seçilmiş mahkemenin ne türden karar vereceğini merak ediyorduk. Merak deyince, “adil karar verilme” olasılığı seçenekler arasında yoktu. Şıklar, “adaletsiz”, “çok adaletsiz”, “akıldışı olacak kadar adaletsiz” şeklindeydi. En kötüsü oldu.
Yargı topluma güven vermiyor, adalet duygusu örselenen insanlar ona göre tutum alıyor. Ya iyice sinip “memleketi ben mi kurtaracağım” deyip kafasını kuma gömüyor kişi, ya da “eğer şimdi tepki vermezsem, toplumsal yükümlülüğümü yerine getirmemiş olurum, çocuklarımıza borçlu kalırım” düşüncesiyle öne atlıyor. İkisi de insani; doğrusu, sorumlu davranmaktır kuşkusuz.
İlk gruba girenlere sıkça rastlıyorum günlük yaşamda. “Arkanızdayız” diyenler mesela. Herhangi bir adaletsizlik karşısında “Neden o değil de ben öne atılmalıyım” diye soruyorum kendime. Adaletsizliğe direnmek yurttaşlık görevi değil mi? Aydın sorumluluğu taşımak etik zorunluluk değil mi? Oysa o insanlar arkada olmayı yeğliyor. Doğrusu yan yana, kol kola olmak oysa. Bunun için de örgütlülük gerekir.
Liberaller bireyi öne çıkarır. İnsanları tek tek avlamak kolaydır. Bu yüzden AKP örgütlü tüm yapıları ortadan kaldırmak istiyor. Şimdi sırada barolar var. Elbette kurumların kapısına kilit vurmak yerine “yandaş” olarak paketlemek en güzeli. Dünya sorarsa eğer, “Sendikan var mı” diye, “var işte” diye gösterirsin. Mimar Mühendisler Odası, Tabipler Birliği gibi tüm güçlü örgütleri dağıtmak istiyor iktidar. Üstelik bunu yaparken her kurumun içinde mutlaka işbirlikçi de buluyor. Feyzioğlu örneği ibretliktir.
Kaftancıoğlu yargılamasına tepki büyüktü. Kalabalıklar İstanbul İl Başkanı’nı yalnız bırakmadı. G...