Liberal bariyer!

Genlere işlenmiş bir sorundur memleketimde ‘aydın düşmanlığı’. Güruh/yığın; düşünen, soran, tartışan, bilgiyi arayan kişilere düşmandır coğrafyamızda. Dönüp kendine bakmaz; ‘ben niye okumuyorum, dünyayı anlamak için neden çaba sarf etmiyorum’ demez. Güç gelir okumak! Düşünmek, araştırmak emek ister. Aydın kişiyi yabancı sayar kalabalıklar, dışlar! Türlü sıfatlar takar! ‘Entel’ der. Bizde halkçılık cehaletin kutsanmasıdır. Lümpenlik moda, geçerli bir davranış biçimidir!
CHP’nin Abant çalışması sonrası yaptığı açıklamayı okuyunca acı acı gülümsedim. “Entelektüel, akademik ve elitist bariyerleri aşıp sağ partilere oy veren büyük kesimin diliyle konuşmak” konusunda uzlaşı sağlanmış meğer! Yani? Diyorlar ki; devletin bilinçli olarak geliştirdiği, dayattığı ‘aydın/aydınlanma düşmanlığı’nı biz daha iyi yapalım. Yapamazsınız! Belki dünya tarihinin bu konuda en başarılı, yetkin örneği AKP karşımızda durmakta! Ona benzeyerek, ondan rol çalmaya çalışarak olmayacağını defalarca gördük. Daha Ekmeleddin olayı bellekte. Ya İhsan Özkes’e ne diyeceğiz? Gül meselesine hiç girmiyorum…
Berlin Duvarı yıkıldı, ardından liberal tezler dünyada kolayca cirit atmaya başladı. Şimdi görüyoruz ki, iki kutuplu dünya küresel bir dengeymiş. Pazarlanan “ideolojiler bitti” söylemi, en hızlı sonucu bizim ülkede aldı. 12 Eylül 1980 ile birlikte örgütlü işçi sınıfı ve onun tarihsel dostu, yoldaşı aydınlar katledildi. İşte bunun sonucudur bugün yaşanan milliyetçi, dinci, mezhepçi söylemin iktidar olması. Bir anlamda kökü Özal’dır bu işlerin, nihai sonucu da RTE’dir. Bayağılık, vasatlık, cehalet, hamaset iş görür oldu. Sıfatı akademisyen olan kimi tipler “Cahillerin ferasetine güveniyorum” diyebildi mesela. ‘Ğ’ harfinin neresine çizik atacağını bilemeyen başbakana...