Nerede o eski derbiler?

Hani derler ya “Dağ fare doğurdu” diye, işte dün akşamki derbinin tam karşılığı bu cümleydi. Türk futbolunun iki çınarı Galatasaray ile Fenerbahçe’yi karşı karşıya getiren sözüm ona “Dünya derbisi” tıpkı son yıllardaki gibi tatsız, tuzsuz, keyifsizdi.
Derbinin Ali Koç ile Fatih Terim arasındaki bir hesaplaşma gibi sunulması bile heyecanı yükseltmeye yetmedi. Eskiden kırmızılar havada uçuşurdu. Dün topu topu “verilmese de olur” cinsinden üç tane sarı kart anca çıktı.
Galatasaray evindeki derbiye ideal on biriyle çıktı. Buna karşılık Fenerbahçe’de 5 merkez orta sahalı (Gustavo, Emre, Tolga, Ozan, her ne kadar stoperde görevlendirilse de Jailson) bir kadro tercih edildi. Bu durum özellikle ilk 20 dakikalık bölümde sarı-lacivertli ekibi oyunun hâkimi yapmaya yetti. Hatta bir ara sarı-lacivertliler Kadıköy’de bir Anadolu takımı karşısında oynar gibi bir görüntü içindeydi. Şüphesiz ki Fenerbahçe’nin bu kadar olgun bir takım hüviyetinde olmasında Ozan ve Tolga’nın önde yaptığı baskıya hemen arkasındaki Emre ve Gustavo gibi kaliteli ayakların etkisi büyüktü. 50 bin taraftarı önünde oynamasına rağmen oldukça endişeli bir görüntü çizen sarı-kırmızılı futbolcular, 20. dakikadan sonra bu ürkekliğini üzerinden atmayı başardı. Lemina’nın sorumluluk alıp maça ağırlığını koyması sadece Galatasaray’ın bu tuhaf tedirginlikten kurtulmasına yetti.
Fenerbahçe, fay hattı gibi ha kırıldı kırılacak diye beklenen Marcao-Luyindama ikilisinin arkasına sarkıtabilecek hızlı bir oyuncu bulabilse; Galatasaray ise Feghouli’nin isteksizliğine çare bulup Falcao’yu topla buluşturabilse biraz daha heyecanlı bir derbi izleme şansımız olacaktı.
Fenerbahçe daha cesur olabilse 3 puanı rahatlıkla alabilirdi. Galatasaray ise kötü oynadığı bir maçta tarihî rakibine kaybetmedi ama gelecek adına hiç de olumlu mesajlar vermedi.
***
Maçtaki en büyük heyecan ve ilginçlik 55. dakikada yaşandı. Lemina’nın ceza sahası içinde yerde kalıp penaltı beklediği pozisyon...