Karar mı? Kader mi?

Referandum diyorum. Karar mı? Kader mi? 
Toplumun nabzını tutun, “Hayır” diyor. Oran mı? Yüzde 60 bandında. 
Nedenini en iyi AKP kurmayları biliyor. 
Toplum belli bir “bilme doyumu”na ulaştı. 
Bilme doyumu. 
Aldanmanın, kanmanın; aldanmış, kanmış görünmenin de bir sınırı var. 
İşte, AKP yandaşı da o sınıra ulaştı. 
17-25 olayını yalayıp yutmuş gibi yaptı. 
Ülkenin her yanındaki yolsuzlukları görmezden geldi. 
Adaletsiz uygulamalara başını çevirdi. 
Yukarılarda oynanan oyunları görüp de görmezden geldi. 
Kullanılıp atılan önemli figürleri bilip de bilmezden geldi. 
FETÖ olayında kol kola yaşananların sonradan nasıl suç sayıldığını gördü. 
Bunları yıllardır yapanların nasıl sıyrıldığına tanık oldu. 
PKK olayında yaşanan zikzakların nasıl inkâr edildiğini gördü. 
Görmezden gelmenin de bir sınırı var. 
Bilmezden gelmenin de bir sıkıntısı var. 
Tanıklık bir yerden sonra suç ortaklığına dönüşür. 
AKP seçmeni işte bu sınıra ulaştı. 
Eli Evet’e gitse de içi HAYIR’da. 
AKP yöneticilerini rahatsız eden de bu. 
Onun için artık her şeyi yapıyorlar. 
HAYIR diyecekleri terörist ilan ediyorlar. 
Hedeflerine CHP’yi oturtuyorlar. 
Her türlü baskıyı uyguluyorlar. 
Her şeyi kendi amaçları için kullanıyorlar. 
Tehdit, şantaj, tutuklama, baskı, zulüm. 
Ödül olarak da devlet kadroları, ekonomik rüşvetler ellerinde. 
Ama öyle bir süreç yaratıyorlar ki, 
Ulaşmak istedikleri hedef meşruiyet sınırının altına düşüyor. 
Eğer bu yolla kazanırlarsa, meşru bir kazanım olmayacak. 
Amaçladıkları gibi kazanırlarsa eğer, 
17 Nisan’dan başlayacak süreçte, HAYIR demiş olanlar Evet’e razı olacaklar mı? 
Elbette ki HAYIR. 
Ama Evet demiş olanlar “Hayır” diyen iç seslerini hep duyacaklar. 
Bu durumda çoğunluğu HAYIR diyen bir toplum nasıl yönetilecek? 
Kaçınılmaz olarak, zorbalıkla ve rüşvetle. 
Her ikisi de bir toplum yönetiminin meşru yolları değildir. 
Onun için de HAYIR’ın kazanması AKP’nin de yararınadır. 
Elbette Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da yararınadır. 
HAYIR seçeneği, görece meşru kalabilmenin tek olasılığıdır.

***