Müjdat Gezen olayı durumun aynasıdır...

Müjdat Gezen Sanat ve Kültür Merkezi”nin yakılması girişimi, toplumun durumu görmesi için bir aynadır. 
Bu girişimi yapan Mehmet Ali Aligül, işsiz güçsüz bir piroman (yangın çıkarma hastası sosyopat) değildir. 
Aligül, ilkokul çocuklarını taşıyan bir servisin sürücüsüdür. Küçük çocukların, erkekli-kızlı emanet edildiği, evle okul arasında onları taşıyan bir aracın şoförüdür. Aklı başında, dengeli, soğukkanlı olması gerekir. TV’deki görüntüsü düzgün, konuşması anlaşılır birisidir. 
Şimdi, böyle bir kişinin Müjdat Gezen’in Abdülhamit’in torunu için söylediklerine kızıp, gidip benzinciden benzin alıp, bir yapıyı yakma girişimi, “öyle sıradan bir iş” değildir. Eğer, “öyle sıradan bir iş” ise, ülkemizde kimse kimsenin ne yapacağına güvenemez. 
Yarın da markette çalışan görevli, tutup kızdığı birisini vurur, ya da kasap eline satırı alıp beğenmediği birinin peşine düşer. Bu da Hannah Arendt’in “Sıradan Faşizm” dediği durumdur ki Adolf Eichmann duruşmasında bunu saptamıştır. Sıradan Almanlar komşuları da olsa Yahudilere saldırmışlar, dükkânlarını yakıp yıkıp onları imha etmeye çalışmışlardır. 
Elbette Mehmet Ali Aligül kendiliğinden harekete geçmemiştir. Bir grup, bir odak, bir merkez kendisinden bunu istemiş, o da seve seve işe gönüllü olmuştur. 
Çünkü bilmektedir ki, bundan ötürü başına bir iş gelmeyecektir, üstelik ödül alacaktır. Nitekim, böyle bir kundaklama girişimi yapan, yargıç karşısına çıkmış, “adli kontrolle” serbest kalmıştır. (Sonradan tutuklanmış olması olayın niteliğini değiştirmez.) 
Piyanist Dengin Ceyhan, elleri kelepçelenerek tutuklanmıştır. Suçu Cumhurbaşkanı’na hakaret olarak belirlenmiştir. 
Bu arada, Cumhurbaşkanı’nın söylediği her söz “eleştiri” sayılarak ceza dışı kılınmıştır. 
Cumhuriyet gazetesi yöneticilerinin ve yazarlarının hâlâ hapiste tutuklu olduğu suçlarının ne olmalarına yol açan ise belirsizdir.