Emperyalizmin son Tangosu

Osmanlı Devleti'nin yıkılmasından sonra İslam dünyasında yaşanan kaos ve parçalanmışlık, tecdid; yenileşme hareketleri başladı. Efgani ve Abdh'un “Peygambersiz İslam” fikriyatı sadece Batı'ya karşı kompleksli kalemler tarafından ilgi gördü. Müslüman halklar nezdinde itibarı olmadı.

Fikir dünyasındaki yenileşme çalışmaları, Hasan El Benna'nın teorisyeni ve kurucusu olduğu Müslüman Kardeşler hareketi taban buldu. Şiddetten uzak, tarih ve İslam değerleri ile barışık ve onları yaşamayı merkeze alan bu anlayış bütün İslam coğrafyasında yayıldı kökleşti. 1960 ve 70'li yıllardaki şiddet sarmalından kendini koruyabilen Müslüman Kardeşler hareketi, 1980'lerin sonlarında İslam dünyasında alternatifsiz bir siyasi gelenek haline dönüştü.

Afganistan'da da karşılık bulan bu uyanış hareketi, NATO ve Batı'nın kurduğu şiddet tuzağına düştü. Gönülleri sözlerle fethetme hareketi, bir anda silah sarmalında kendini buldu. Tabi Afganistan'da Müslümanların şiddete başvurmasının sebebi, sadece Necibullah rejimi değil Sovyetler Birliği'nin işgal hareketi de önemli etkendi.

Türkiye, Milli Selamet ve Refah Partisi geleneğinden gelen siyasi ekolü tercih etti ve ülkenin yönetimini bu kadrolara 2002'de teslim etti.

Filistin'de aynı ekolden doğan HAMAS, 2006'da yüzde 60 civarında seçmen desteği ile taban buldu. Tunus'ta Nahda hareketi ve “Arap Baharı” rüzgârı ile İslam dünyasında Tecdid hareketi başladı.

İslam dünyasındaki yenileşme hareketine karşı Batı dünyası kesinlikle hazırlıksız değildi. 1960'ların başında Fetullah Gülen gibi piyonları üzerinden Yeşil Kuşak Projesi ile İslam dünyasını şiddet ve fitne sarmalının içerisine Türkiye'de Refah Partisi belediye pratiği ile Filistin'de HAMAS'ın “sivil hükümeti” İslam dünyasında ciddi anlamda örnek oldular.