Akıllı aygıtların elinde tutsak gençlerimiz (IV)

“İ-Nesli” yazarı J. M. Twenge, 1995’ten sonra doğan ve akıllı telefonların dünya çapında yaygınlık kazandığı 2012 yılında ergenlik döneminde bulunan gençlerin özelliklerini saptamaya odaklanıyor. “İ-Nesli”nin bir özelliği de hayli hassas, kırılgan ve kaygılı oldukları için güvenli bir alanda durmaya, sıkıntılı-gerilimli olaylara hiç karışmamaya dikkat etmeleri… İlk bakışta olumluymuş gibi görünen bu özellikleri, gençleri sosyal alandan uzak tuttuğu için hayattan öğrenmelerinde sorun oluşturuyor. Zaten ebeveyni de kaygılı olan yeni nesil gençler, olumlu anlamda bile olsa asla risk almaya yanaşmadıkların hayatın gerçekleriyle yüzleşemiyor, eleştiri kabul edemiyorlar. Merhamet hissetseler bile onun için harekete geçemiyorlar. Bir önceki “ben nesli”nin narsistik özelliklerine sahip değiller ama o kadar durgunlar ki, “Acaba kendilerini sevmeye de enerjileri kalmadı mı?” sorusunu akla getiriyorlar. Twenge, pek o alanla ilgilenmemiş ama sosyal tecrübe ve becerileri böylesine azalan gençlerin empati açısından da zayıf olacaklarını tahmin etmek zor değil…

Twenge’nin araştırması, “Bitik Erkekler” yazarı Zimbardo’nun bulgularını doğruluyor. “İ-Nesli” çalışmak istemiyor, onun yerine sanal aktiviteleri, bilgisayar ve video oyunlarıyla vakit geçirmeyi tercih ediyor, ahlaki sebeplerle değil ama güvenlik arayışları nedeniyle evlenmekten ve çocuk yapmaktan kaçınıyorlar. Bu nedenle “İ-Nesli”nde evlilik-öncesi cinsel ilişki azalıyor, sanal cinsellik ve pornografi artış gösteriyor. Evlenme yaşı 1960’larda 20 yaş civarlarındayken iken şimdi 30’lara uzamış durumda… Gençler arasında eşcinsel ilişki artışı çok dikkat çekiyor. Doğurganlık azalıyor ama bekar annelerden doğan çocukların sayısı artıyor. Yine güvenlik arayışı nedeniyle yeni nesil gençler AVM’lere pek gitmiyorlar ama alışverişten ve tüketmekten...