Avrupa karşısında Türkler

AB üyeliği müzakereleri çerçevesinde olsun ya da olmasın, Avrupa ve Türkler mevzuu üzerine kafa yormamız gerekiyor. Avrupa'da yükselen İslamofobi ve ırkçılık, niye bunların olduğunu ve bundan böyle nasıl bir arada yasayabileceğimiz konularını düşünmemizi zorunlu kılıyor. Kardeşim İbrahim Kalın'ın muhteşem eseri “Ben, Öteki ve Ötesi” buna vesile olabilir.
Kitabı bitirdiğinizde, son paragrafındaki ne yapılması gerektiğine ilişkin şu ifade kulağınızda çınlar durur: “İnsanlığın elinde daha adil ve barışçıl bir dünya düzeni için pek çok imkân var. Bunun için bizden farklı olan insanlarla belli ahlaki ilkeler çerçevesinde yaşamayı öğrenmemiz gerekiyor. 'Öteki'yle barış içinde olabilmekse, kendimizle barışık olmamıza bağlı… İslam ve Batı toplumları bu tarihi sorumluluk duygusuyla hareket ettiğinde, dünya barışına büyük bir katkı yapma imkânına kavuşacaklardır.”
Yapılması, yapmamız gerekeni kavrarsınız kavramasına da aynı kitapta tarihi gerçekliğe ilişkin yazılanlar, bu görevin ne zor olduğunu fısıldar aynı zamanda. Zira çok net biçimde görürsünüz ki, Batı'nın İslam'a ve Müslümanlara düşmanlığı çok köklüdür, ırkçılık durduk yerde Avrupa'da batılılar tarafından keşfedilmemiştir: “İslamofobiyi Araplara, Asyalılara ve siyahlara karşı duyulan etnik ve ırkçı nefretten ayrıştırmak mümkün değildir.” Avrupa'nın çok-kültürlülük, bir arada yaşama, hoşgörü vs. gibi sloganlar altında Avrupalılık iddiasını sürdürebilmesi için sömürgeci, tarihiyle ve Avrupa-merkezci, ırkçı geçmişiyle çok ama çok ciddi biçimde yüzleşmeyi, asla elden bırakmaması gerekiyor. Müslümanlarla ve özellikle Türklerle ilgili, nesiller boyu aktarılan, kimliklerine yapışmış öylesine çok önyargılarla doludur ki Avrupalı…
“Ortaçağlarda 'Sarasen', Endülüs'te 'Moor' kelimeleriyle ifade edilen Müslümanlar, 16. Yüzyıl'dan itibaren giderek 'Türk' tipiyle özdeşleştirilir…