Canlı bombanın psikolojisi

Alçak olmaya gör, eylemlerinin gerekçesini de bulunduğun aşağılık konuma göre ayarlıyorsun. Kandırdığın, tuzakladığın insanların kendini patlatmalarını sağlayıp, cinayetlerinin adını “feda eylemi” diye koyuyorsun. Dünya kamuoyunun bu iğrençliğe tavır alacağını bildiğin için, sırf bu tür eylemler için yeni bir örgüt adı uyduruyorsun. İnsanlığı ve yaşatmayı hedefleyen bir kuruluş gayesiyle hareket etmediğin için ne hukuk ne nizam tanıyorsun. Meşru zor kullanma hakkını elinde bulunduran devlet, her faaliyetini hukuk içinde yapmaya özen gösterirken, her hatasında haklı olarak sigaya çekilirken, sen eylemlerinde meşruiyet aramıyorsun, kıydığın masum canların hesabını asla vermiyorsun. Ne aynaya bakıp ben kimim, ne yapıyorum, nereye gidiyorum diye soruyorsun ne de güya kanlı bıçaklı olduğun DEAŞ'a bakıp birbirinize ne kadar benzediğinizi görüyorsun. “Canlı bomba” türü eylemleri yapan hemen sadece ikiniz varsınız dünyada. İnsanlar bunu anlamaz sanıyorsun.

Canlı bomba eylemi, neticede masum insanların hayatlarına son veriyor, ocaklarına ateş düşürüyorsa işlediğin yalnızca cinayetten ibaret olup kendi canına kastın da bir başka cinayet dışında bir anlam taşımıyor. Savaş, elbette var insanlığın repertuarında. Ama sadece bazı savaşlar haklı ve savaş da bir hukuka sahip. Masum insanların katlini mazur gösterecek bir gerekçe bulunamayacağı gibi dinimizin bu konudaki tavrı çok açık: “Kim bir canı, başka bir cana ya da yeryüzünde fesat çıkarmasına karşılık olmaksızın öldürürse, bütün insanları öldürmüş gibi olur” (Maide/32). 

İçimiz kan ağlıyor, söylenecek çok sözümüz var ama en iyisi biz kendi alanımızda duralım. Zaten “bir insanın nasıl canlı bomba olduğu, bu hale getirildiği” sorusu, hayati önemde… Bu konuda daha önce de değerlendirmeler yapmıştık. En çok, teröristin psikolojisinin bilinen hastalık kategorileri içine sıkıştırılmaya çalışılarak incelenmesinin uygun olmadığını, böyle bir bakışın son