“Kenan Evren olacak mısın?”

Darbenin yöneticisi mevkiindeki bir alçağın, o akşam Genelkurmay Başkanı'na yönelttiği bu soru, çok mühim. Belli ki, 15 Temmuz darbecileri, kendilerini 12 Eylül darbecilerinden hiç de farklı görmüyorlar. Yayınladıkları sözüm ona darbe bildirisinde de bu bağlantı bariz. Biliyorsunuz geçen yasama döneminde TBMM'de çalışan komisyonlardan birisi, “Darbeleri araştırma” idi. O komisyona biz de bir rapor sunmuş, darbeciliğin toplumsal psikolojisini ve meydana getirdiği travmanın nasıl onarılacağını ele almaya çalışmıştık. Darbecilikle mücadelenin esasen komisyonlar ve raporlarla olmayacağı bihakkın belli oldu. Darbeciliğin girebileceği kılıklar hesap edilmedi; yıllardır devlet içinde paralel biçimde örgütlenen, yabancıların kullanmasına elverişli spritüel bir cinnet ağıyla bağlantısı gözden kaçırıldı.
Doğru, 15 Temmuz darbesi, öncekilerden epeyce farklar içeriyor. Bunların dinamosu “Fetö” denilen, kendini güya yüce dinimize nispet etmeye çalışan, spritüel bir cinnet topluluğu. Bu darbeyi planlayan esas aklın, başarıdan ziyade ülkeyi Suriye benzeri bir iç savaşı hedeflediği de ayan beyan. Ama farklılıklar, sadece görünüşte. Bu spritüel cinnet darbecileri ile önceki darbecileri aynı kumaştan dokunmuşlar.
Türkiye Cumhuriyeti, maalesef zayıf bir demokrasi yönelimi içerse de temelde bir vesayet sistemi olarak inşa oldu. Vesayetçi zihniyet, kendisini esasen bölünme korkusu ve beka kaygısı ile meşrulaştırıyordu. Haklı olarak elde kalan son toprak parçası “milli misak coğrafyası” olarak kutsallaştırılırken, fırsattan istifade resmi ideoloji yerleştiriliyordu.