“Menderes’in idamına sessiz kalanlar”

Başbakanımız Davutoğlu, geçen hafta Ege mitinglerinde çok önemli bir tespiti dile getirdi. Yassıada cinayetleri sonrasında, Demokrat Parti'ye destek verenlerin kin ve nefret siyaseti izlememelerinin önemini vurguladı. Demokrat Parti ve milletin gönlünde taht kurmuş lideri, böylesine güçlü bir desteğe sahip olmalarına rağmen, darbecilerin baskı ve cinayetlerine belirgin bir tepki verilmemesinin nedeni, siyasi tarihimizin üzerinde en çok durulması gereken sorularından bir tanesi. Bu soruya doyurucu bir cevabımız yoksa demokrasi mücadelemizin kendine özgü niteliği hakkında kafamız net değildir.

Birçok yorumcu, özellikle tüm siyasi projelerini “kitlelerin yüceltilmesi” esasına dayandıran Sol'da yer alanlar, bu soruya halkı küçümseyerek, onu “cehalete batmış, kolay kandırılan, korkak ve çıkarcı” (!) diye niteleyerek cevap veriyorlar. Onlara göre, Demokrat Parti'ye verilen desteğin aslında içi boştur; kitleler, kendilerini kim kandırırsa, küçük çıkarları için onun peşi sıra giderler, karşılarında silahlı bir güç gördüklerinde de hemen korkar, geri çekilirler. Bu millet düşmanı görüşlerini, sahici bir tezmiş gibi sallayarak küçücük-bunaltılı zihinlerine yelpaze yapanlar, rahmetli Menderes'in ölümünden önceki son sözleri üzerine biraz olsun düşünselerdi, hakikati fark ederlerdi: “Hayata veda etmek üzere olduğum şu anda, devletim ve milletime ebedi saadetler dilerim.”