Yaşadığımız terör, yaklaşan dünya savaşı

İnsan, varlıkların en şereflisi tahtına oturmuşsa, bunda hür irade sahibi olmasının payı büyük. O yüzden her fırsatta “hür irade”yi alkışlıyor, modernlik eleştirimizin başına iradeyi itibardan düşürmesini koyuyoruz. Ama hürriyetimizin birçok bakımdan sınırlandığını, rahmetli Ali Şeriati'nin ifadesiyle, insani varoluşun zindanlar içinde olduğunu belirtmeyi de ihmal etmiyoruz.
Hür irademiz var evet ama genetik yapımıza, içine doğduğumuz ailenin, toplumun, tarihsel koşulların işleyiş kurallarına sıkı sıkıya bağlıyız. Hür irademizle yaptığımızı sandığımız tercihler, pek de bizim eserimiz değil. Mesela yeme kültürümüz ve hatta damak zevkimiz bile bizatihi kendi tercihimiz olmaktan ziyade içine doğduğumuz, yaşadığımız ortamla bağlantılı. Biz tercihte bulunurken sadece hürmüş gibi yapıyoruz.
Yeme kültürünün toplumsal koşullarla bağlantısı, beşerî bilimcilerin üzerinde çokça durdukları bir konu… Yaşadığımız post-modern toplumun alâmetifarikalarından birisi fast-food. Bu görünümden yola çıkarak ne çok analiz yapıldı. George Ritzer'in “Toplumun McDonaldlaştırılması”, başucu kitabımız; yaşadıklarımızı tasvir etmek için en çok başvurduğumuz metafor, “McDonaldlaşma” oldu… “McDonald's”, bir 'fast-food' markası değildir artık. “Toplama kampı modelinden ilham alarak bütün dünyayı 'akılcılığın demir kafesi' içine hapseden toplumsal, ekonomik, kültürel bir sistemin adıdır.”