Binali Bey ve Ekrem Bey ‘Çınaraltı’nın ne kadar farkındalar?

Vezneciler’deki metrodan çıktık, Beyazıt Meydanı’nın eski, ünlü Çınaraltı’ndan geçiyoruz, dostum Prof. Özer Ertuna ile birlikte: Bu seferki sohbet mekânımız Kapalıçarşı’daki Havuzbaşı.
Şaşırıyorum, Çınaraltı bomboş, “Belediye Zabıtası” yazılı demirden banklar konmuş, o eski güzelim, caminin yanındaki Çınaraltı buhar olup uçmuş sanki, içim cız ediyor.
Beyazıt’a ve İstanbul’a kimliğini vermiş, asırlık seyyar satıcılar, kehribar, Erzurum taşı tespih satanlar, cıvıl cıvıl neşeli mekân kaybolmuş, bir ölüm boşluğu var.
Vefa Lisesi’nde ve İktisat Fakültesi’nde öğrencilik, asistanlık ve 50 yıllık hocalık günlerim bu mekânda geçti.
Çınaraltı’nda Attilâ İlhan, Bedia Akarsu, Cavit Orhan Tütengil, Oktay Yenal, Sabri Ülgener, Andrew Mango, Mükerrem Hiç, Sencer, İdris, Server Tanilli, Gülten Kazgan hocalar ve dostlarla ulu çınarın altında kahvemizi yıllar yılı yudumladık.
İsimleri ile bildiğim seyyar satıcılarla yarım asırlık sohbeti paylaştım. Onlardan neler aldım neler... Ve birdenbire yok olmuş: Görkemli İstanbul kentinin kimliği bir bir ortadan kaldırılırken Çınaraltı da nasibini almış.
Sahaflar, Çınaraltı, Beyazıt Meydanı ve camisi, İstanbul Üniversitesi’nin görkemli tarihi girişi bir mücevher kutusu misali bütünün parçalarıdır. Onları yavaş yavaş yok edip ortadan kaldırırsanız kentin, kent insanının kimliğini ve insanlığı da yok etmiş olursunuz.
İstanbul’un sanatçısı, yazarı, çizeri, seyyar satıcısı, düşünürü Çınaraltı’ndan kendilerine hem bir şeyler alıp katmış, hem de varlıkları ile ona bir şeyler ve...