Bruno, Sancar, Fesliler ve Atatürk

“Tanrı insana akıl vermiş, aklını kullan, hayatını düzenle, yolunu çiz” demiş. Kamyonunun arkasına “Allah’a emanet” diye yazarsan, yanlış yapmış olursun: Tanrı sana aklını kullan demiş. Bunu yapacaksın, aklını kullanacaksın.
Ancak bazı insanlar kalkmışlar, akıllarını “kötü yönde”, kötülükler, haksızlıklar, adaletsizlikler için kullanmaya başlamışlar, aynen 1600’de Geordino Bruno’nun dediği gibi. Ne demişti: “Tanrı iradesini yeryüzünde egemen kılmak için, iyi insanları kullanır: Ama dünyadaki kötü bazı insanlar da kendi iradelerini ve çıkarlarını hâkim kılmak için Tanrı’yı kullanırlar.”
Ve bu yüzden de iyiliğin, güzelliğin, insanlığın tarafında yer aldığı için Bruno, “dünyadaki kötü insanlar tarafından yakılarak öldürülmüştür”.
“Bu dünyayı” istismar edenler de, “bu tarafı bırakın, siz sadece öbür tarafı düşünün” diyerek Bruno’nun kastettiği kişiler durumuna düşmüyorlar mı? Tanrı insana aklını, “bu dünyada akılcı bir biçimde kullanılması için vermiştir”. Bütün “kutsal kitapların” özünde de bu yatar zaten. Eklemeler yapanlar kitapları değiştirmeye kalksalar bile!
Ama insanoğlu parmak izi misali, ayrı düşen sonsuz sayıdaki farklılıkları sonucu akıllarının içine, hamamböcekleri ve karafatmaları sokmuş. “İnsan mühendisliği” olarak küçük yaşlardan beri bazen bale ve piyanoya, bazen de çağdışı “karanlık dünyanın” labirentlerine yönlendirmiş.
Bir tarafta Mahmut Makal’lar, Aziz Sancar’lar ve İdil Biret’ler çıkarken, öte yanda cehaletin erdemini savunan profesörler, kurşun askerler gibi, “okullarda” üretilmişler.
-Bir yanda bugünün Gülen’i, aynen 1600’de Bruno’nun tar...