‘Gergedanlaşmak’ üzerinde gezintiler...

Bugün her şey 20, 30 ya da 40 yıl öncesinden çok farklı. Gülerken bile dünkü Kemal Sunal ve Hababam Sınıfı’ndan bugünkü “İvedik” gülmecesine nasıl geldik?
İnönü, Bayar, Menderes, Demirel, Ecevit üslubundan bugüne nasıl dönüştük? Atatürk devrimlerinden, kadın-erkek eşitliğinden, Köy Enstitülerinden kadına şiddete, imamların nikâhına, Diyanet İşleri’nin “boş oluna”, imam hatip okullarının eğitim egemenliğine, Meclis Başkanı’nın bile laikliğe karşıtlığına nasıl savrulduk?
Ortaokul çağlarımda Sarıyer’de Sevim adında bir kız kaçırılmıştı. Yılın olayı oldu, herkes onu konuştu, yazdı, çizdi çünkü yılda bir ya da iki defa yaşanırdı. Beyoğlu’nda adı Frangoli olan bir mücevherci soyuldu, o da aylarca konuşuldu, herkes çok şaşkındı, çünkü “alışılmadık” bir olaydı.
Ya bugün! Kadına şiddet, vahşet, soygun olağan hale geldi. Günlük ve saatlik oldular.
Cumhuriyet’in koskoca Atatürkçü ordusunun içine FETÖ denen örgüt iliklerine kadar yerleşebildi. FETÖ’nün “imamları” Atatürk devrimlerinin ordusuna darbe girişiminde bulunabildi; nasıl oldu, nasıl bugünlere geldik, getirildik?
Hitler faşizmi Avrupa’yı işgal ettikten sonra Romen yazar Ionesco, 1958’de Gergedanlar’ı yazmıştı. İnsanların Hitler yönetiminin baskıları sonucu nasıl “gergedanlaştığını” gözler önüne sermişti.
Toplumların “toplum olmaktan koparılıp topluluklaştırılması”: hele hele gergedan topluluğu misali baskı, saldırı ve şiddet ortamını “benimseyerek” insanlıktan çıkmalarını Ionesco çarpıcı bir biçimde sergilemişti. Acaba biz de...