Olmayan dış politikanın ‘sorunu’ olur mu?

- Ankara’nın (ve Erdoğan yönetiminin) dış iliş kilerinde bugün Suriye, ABD, AB ve Rusya bağlamında saplandığı sorunların temelinde Ankara’nın AKP döneminde derece derece artan “ideolojik siyasal İslam” önceliği yatmaktadır.
Bu bağlamda iç dinamikler ile dış ilişkiler “birbirleri üzerinde yığımlı olarak olumsuzluklar yaratan bir boyutta yürümektedir”.
-Önce ABD ile “ılımlı İslam, Müslüman Kardeşler, BOP, Kürt açılımı, Suriye’nin bölünmesi” konularındaki yakınlaşmalar ve işbirliği ile AKP, ABDtarafından FETÖ tuzağına itilmiştir.
-Bütün bu yanlışlar paketi, 15 Temmuz2016’daki ABD-FETÖ girişimini, “BOP ve Kürdistan konusunda bugünkü noktaya getirdi”.
-AKP’nin siyasal İslam öncelikli “bölgesel ve küresel yaklaşımları bu ortamın hazırlanmasının yolunu açtı”.
-Ankara (ve Erdoğan) Şam ile (Esad’la) karşı karşıya getirilerek ABD ve İsrail’in “Suriye Kürdistanı konusundaki yolu açıldı” ve ABD hiçbir zaman çıkmayacak (ve çıkamayacak) bir biçimde Suriye’nin sınırımızdaki bölgesine yerleşti. Üstelik YPG ve PYD ile birlikte bu oluşumu ortaklaşa sağladı ve Kürdistan projesinin temelini Suriye’de güçlendirdi.
-Rusya da ABD’nin FETÖ girişimi ertesinde, yalnız sağ kolu Esad ile değil, onun düşmanı Erdoğan (ve Ankara) ile, adeta mecbur ederek işbirliğini artırdı. S-400’lerden nükleer santrala ve enerji bağımlılığına kadar kozları eline geçirdi.
-Ankara’nın “siyasal İslam önceliğini esas alan dış politikası” Türkiye’nin Doğu Akdeniz ve KKTC çevresindeki çok önemli kaynakları ve yolları, fiilen kaybetmemize yol açtı. Mısır, İsrail, Yunanistan, Kıbrıs Rum Kesimi, ABD ve İtalya bölgenin geleceğini, Rusya ile birlikte belirleyecek bir noktaya...