Seçimlere giderken partilerin ‘pencereleri’ ve Atatürk

- AKP ve Erdoğan’dan başlayalım: “Batı” kültürüne, pozitivizmine ve felsefesine karşı: Osmanlı, Arap ve Ortadoğu öncelikli, Sünni bir yaklaşımı esas alıyor. Varlığını (ve iktidarını) bu pencereden görüyor.
Ancak ekonomik ve siyasal nedenlerle ABD ve AB ile köprüleri atma lüksüne sahip değil. Ayrıca, “kendi stratejik hedeflerine”, Batı’nın Lozan ve Atatürk zaafları dolayısıyla muhtaç. “Örtülü ve dolaylı bir stratejik yakınlığı var”. Başlangıçta uzun yıllar devam eden Gülen cemaati ile işbirliği bunun açık kanıtıdır. Emperyalizm ve siyasal İslam, dün de bugün de hep işbirliği içinde olmadılar mı?
AKP (ve Erdoğan) için “Batı karşıtlığı” ile Batı’nın siyasal İslam destekçiliği en büyük stratejik çelişkiyi de içinde barındırıyor. Bugün Ankara’nın, “Washington ve Moskova arasındaki turları” bunun açık göstergesi değil mi? Önce Batı’nın desteği ile iktidara gel, sonra da onunla Gülen operasyonu sonucu kavga ederek Moskova’ya yaklaşmak zorunda kal. Bu açmaz, AKP’nin de (ve Erdoğan’ın) stratejik açmazıdır. Ve sonuçta faturayı 81 milyon insan ödemek zorunda kalıyor. Hem de siyasi, iktisadi ve kültürel tüm boyutları ile.
- Ya CHP ve Muharrem İnce: ulusal boyutta sol, sosyal demokrat ve merkez sağ kesimleri “AKP ve Erdoğan’ın yukarıda andığım konumuna karşı birleştirme çabası içinde”. HDP’ye de “beterin beteri var” ya da “ehveni şer” mesajları ile çağrı yapıyor:
Aynı mesaj ile İYİ Parti ve Saadet Partisi’ni yanına çekmiş durumda.
AKP’ye (ve Erdoğan’a) karşı oluşturulan bu çok geniş kapsamlı cephe Cumhuriyet tarihimizde bir ilk. Kurtuluş savaşındaki geniş cepheyi andırıyor. Abdüllatif Şener, Temel R...