Siyaset, ‘ortak değerleri’ yaratabilme becerisidir

Bu tanımlama özünde “teknik”tir. Aynen otomobil örneğinde olduğu gibi: “kurallara uygun” kullanıldığı zaman sizi gideceğiniz yere götürür. Eğer kullanırken kuralların tamamen dışına çıkarsanız kullananı (ve toplumu) felakete götürür.
“Ortak değerlere” götürme meselesi yine de karışıktır: “Ortak değerleri çağdaş uygarlık değerleri çatısı altında gördüğümüz zaman” becerinin hedefi netleşir:
- Aydınlanma ile başlayan ve günümüzde çağdaş ve uygar demokratik değerlere ve hukukun üstünlüğü çerçevesinde yaratılan “ortak değerler”, gelişmişlik ile azgelişmişlik farkını ortaya çıkarır.
- Ancak burada da işler karışıktır: kimi ülkeler (ve devletler) bu çağdaş değerleri ulusal düzeyde ve içerde uygulamalarına karşın, “dışarıda, çifte standart yürütürler”! İçeride rekabetçi, ulusal çıkarları gözeten dengelenmiş demokratik bir düzen: buna karşılık dışarıda tekelci, emperyalist, baskıcı bir politika: İngiltere örneğinde olduğu gibi, uzun yıllar “Birleşik Krallık” olarak sadece içeride örnek olan ülke, kıta Avrupası’nın büyükleri olan Almanya ve Fransa karşısında, “ortak değerlerin öne çıkarılması için kurulan AB içinde bile”, ikinci plana düştüğü için Brexit kaosunun içine sürüklendi. Bunun adına da “Türkiye tuzağı” diyorlar, bizimkine çok benziyor, ama bizimki gönüllü olarak “kendi marifetimizle(!) becerdiğimiz bir tek yanlılıktır”. Atatürk’ün büyüklüğü
Kurtuluşu başardıktan sonra kuruluşla birlikte, Atatürk siyasetinde, “ortak ulusal değerler doğrultusunda” uygulamalara koyuldu, devrimleri yaptı. Dil devriminden eğitim devrimine: kadın-erkek eşitliğinden pozitif bilimlere: dış politikada ise komşularla ve büyük devletlerle, karşılıklı ortak çıkarları yaratmaya kadar dünyaya örnek oldu. Ortak değerleri “içerde ve dışarıd...