Ulusallık, katılımcı demokrasi ve siyasal İslam

- Ulusallık ve katılımcı demokrasi, birbirlerinin ayrılmaz parçalarıdır. Nasıl mı: katılımcı demokrasi işçinin, çiftçinin, memurun, esnafın, işverenin “örgütlenerek sistem (ve rejim) içinde yer alması demektir”.
Örgütlenerek, “örgütlü bir biçimde sistemde var olarak (ve katılarak)” demokratik şemsiye altında dengeli bir biçimde toplumsal refaha ulaşırlar. “Tarafların örgütlenmeleri, hukukun üstünlüğünü garanti altına alan güç dengeleridir.” Sivil toplumsal örgütlenmeler yoksa, “bireylerin tek başlarına sandığa gidip oy vermeleri”, olsa olsa biçimsel bir sandık demokrasisi olur.
Bu nedenle, ülke içinde demokrasi istemeyen kimi yerel güç odakları ve emperyalist devletler, Türkiye benzeri ülkelerde sivil toplumsal örgütlenmelerin önünü, askeri ve sivil darbelerle keserler: yerine dinci ya da postallı örgütleri yerleştirmeye çalışırlar. ABD’nin “Yeşil Kuşak” operasyonu ya da 12 Eylül benzeri postallı darbeler bunun tipik örnekleridir. Kurtuluş Savaşımızda da İngilizler dinci ve şeriatçı şeyhleri, Almanlar da Enver Paşa benzerlerini kullanmışlardır.
Bugün içinde yaşadığımız bunalımın temelinde şu var: ABD emperyalizmi 1961 Anayasası’nın getirdiği “sivil toplumcu örgütlenmeler açılımını ve uygulamalarını” 12 Mart’tan başlayarak durdurmak istemiş, 12 Eylül’de de esas darbeyi vurmuştur.
- NATO’daki kontrole rağmen TSK’nin bir bölümünün “hâlâ söz dinlememekte direnmesi”: - Hele 1 Mart 2002’de, Meclis’in de Irak’ın işgaline direnmesi, “ABD’nin parlamenter rejimi ve TSK’yi dağıtma projesini uygulamaya sokmuştur”.
Sivil toplumsal örgütlenme, TSK ve Meclis “risklerini” ortadan kaldırmak için FETÖ fiilen devreye sokulmuştur. 15 Temmuz FETÖ darbesi bu sonuca ulaşmak için yapıldı.
31 Mart yerel seçimlerine giderken siyasal partilerimizin bu konuda kafaları çok karışık:
-...