Anlaşılan bu işin çok gideri var Avrupa’da. Oysa CPJ bile hazırladığı tutuklu gazeteciler raporlarında dünyanın bu konudaki karnesini çıkarırken ‘yaptığı meslek nedeniyle tutuklanan gazeteciler’ diye bir ifade kullanır. Bunu da elbette Can Dündar çok çok iyi bilir. Mesela kendisiyle ilgili durum. BBC’de yayınlanan Hard Talk’ın deneyimli sunucusu Stephen Sackur, Can Dündar’ın gözünün içine baka baka demedi mi;  “Hayır yapılan şey bütün gelişmiş ülkelerde suçtur” diye. Şimdi çıkmış elinde beş metrelik bir kağıt, ‘işte tutuklu gazetecilerin listesi’ diye dünyaya Türkiye’yi basını baskılayan bir diktatörlük rejimi gibi sunmaya çalışıyor. O listeyi, Adalet Bakanlığı verileriyle karşılaştırdım. Dündar’ın gazeteci dediği kişilerden biri iki ayrı eylemde 2 polis ve 1 askeri şehit etmiş. Bir diğeri İstanbul'da 3 jandarma erini şehit etmiş, bir polis otosuna saldırmış. Bir başkası Hozat'ta biri binbaşı üç askerin şehit edildiği iki ayrı terör saldırısına katılmış. Gazeteci bunlar. Silahlı yağma ve 17 bıçak darbesiyle bir kişiyi öldüren de var, kira borcunu ödemesini isteyen ev sahibini bıçakla yaralayan da. Bu demek değil ki, hiç tutuklu gazeteci yok!. Keşke olmasa. Ama o adam boyu listeyle algı oluşturmaya çalışan Can Dündar isimli sahtekarın satmaya çalıştığı gibi değil tablo. 

Anlaşılan NusrEt kurban seçildi

UEFA’nın Euro 2024’ü için aldığı karar sonrası, tanıtım filmine NusrEt’in tuz dansının konması çokça eleştirildi. Bu sütunun okurları bilecektir ki, bu nimete saygısız şahsiyeti en sert eleştiren adam benim. Fakat bir gerçeği de söylememiz lazım. NusrEt, marka bilinirliği bakımından dünyada çok üst sıralara gelmiş oturmuş durumda. Üstelik bendeki gibi negatif algı da yok insanlarda. Herkes gayet sempatik buluyor. Bana sorarsanız filmin en çekici kısmı, NusrEt’in o bilinen hareketini yaptığı kısımdı. Ayrıca sahiden aranızda jürinin kararını verirken tanıtım filmine bakıp etkilendiğini düşünen var mı? Eğer öyle düşünüyorsanız, vay halinize. 

Cemil İpekçi yeniden Erdoğan’ı övmeye başladı ama!.

Dün Posta gazetesinden Oya Çınar nefis bir Cemil İpekçi söyleşisi yapmış. Keyifle okudum. Bir dönem açıktan destek verdiğini söylediği Erdoğan’ı daha sonraları çok sert eleştirmeye başlamıştı. Hatta çıkıp açıkça; ‘yanılmışım, sanatçı hayaliymiş bendeki’ falan demişti. Şimdi ise bir kez daha ‘tek çare Erdoğan’ diyor.  “.Tayyip Bey’in en azından daha iki yıl bu ülkenin başında olması lazım. Diğer liderlere bakınca hiçbirinin bu ülkeyi ayağa kaldıramayacağını görüyorum. Daha beter yerin dibine götürebilirler..” Yalnız, bakın dikkatli okuyun ifadeleri.  Aslında İpekçi, Erdoğan’ı politik olarak sevmez, birbirimizi kandırmayalım. Eskiden de sevmezdi. Burada CHP’nin kendi kitlesine yaşattığı bir umutsuzluk var. Bunun farkında da değiller ne ilginç ki. 

‘Dipsiz Kuyum’ güzel şarkı bırakın da dinleyelim biraz

Emrah Karaduman’ın BombarDuman albümünü dinliyorum son günlerde. Albüm muhteşem. Çocuk bu işi biliyor. Hangi şarkı hangi aranjeyle çıkarsa dillerden düşmez, çözmüş. O albümde bir Aleyna Tilki performansı var. Dipsiz Kuyum. Şarkı tutunca ortalık bir anda karıştı. Bergen’in ‘Yıllar Affetmez’, Ümit Besen’in ‘Senden Öğrendim’ ve Zeki Müren’in ‘Şarkılara Sordum’ isimli eserlerine benziyormuş. Mesam bilim teknik kurulu ‘eserlerin nakarat kısmında benzerlikler var’ diye rapor verdi. Bence de benziyor. Fakat bu o şarkının araklama olduğu anlamına gelmez. Bazen besteciler eserlerini ortaya çıkarırken sıkça dinlediği müziklerin de etkisinde kalırlar. Bu da tamamen böyle bir durum. Mahkemeye gittiğinde zaten benzerlik 8 mezur altında sample düzeyinde kalacak ve dava düşecek. Bunu kendileri de biliyor. Biraz rahat bırakın da artık dinleyelim ağız tadıyla.