15 aralık 2015, yazın bir kenara

DÜN, tartışmasız biçimde en güzel yazıyı Hürriyet'te Gülse Birsel yazdı...
Hepimizin gözü önünde olup biten güzel bir olayı harikulade bir şekilde özetledi...

-Cumhurbaşkanı Erdoğan çok güzel bir jest yaptı...
Nobel kazanmış bir bilim insanını, Stockholm’e özel temsilci gönderip Ankara’ya davet etti...

-Aziz Sancar Hoca çok güzel bir şey yaptı.
“Seçilmiş Cumhurbaşkanı, devletimin en üst mevkisindeki yönetici davet etti” deyip programını bozdu ve Ankara’ya geldi.

-Cumhurbaşkanı bir güzel jest daha yaptı. Üniversitelerin, bilim kuruluşlarının temsilcileri ile birlikte ona yemek verdi.

-Aziz Sancar Hoca, çok güzel bir jest yaptı. Aldığı madalyayı, Genelkurmay Başkanlığı’na bıraktı.
Anıtkabir’e Atatürk’ün huzuruna çıktı ve O’na ve Cumhuriyet’e olan minnetini en açık şekilde dile getirdi.

Demek ki bu ülkede, bütün trolleşmeye, bütün nankörlüklere rağmen hâlâ herkesin hakkını vermek, kimseye haksızlık etmeden, bildiğimiz yoldan yürümek, geçmişi karalamadan, geleceğe bakabilmek, “Her şeyi ben yaptım” demeden, yaptıklarını takdir ettirmek de mümkünmüş...

Bayanlar ve baylar...
15 Aralık 2015 günü Türkiye tarihinde çok önemli bir gündü...
Nobel kazanmış bir bilim insanımız, hepimizi etrafında toplayıp herkesin hakkını herkese adilce paylaştırarak, hepimize büyük bir umut verdi...
Ben de herkesin hakkını vererek bu güzelliğe katılıyorum.
Bu olayı en güzel Gülse Birsel yazdı...
Bu güzel günü en iyi özetleyen gazete de tartışmasız şekilde Posta’ydı...
Anıtkabir’de Atatürk’ün huzurunda Fatiha okuyan bir bilim insanı...
Ve altında harika bir manşet...
Cumhuriyet duası...
Cumhuriyet ve dua...
Laiklik ve inanç...

Yan yana gelebilir mi... Araya gerçek manada bir insanlık ve hakiki bir demokrasi sokarsanız...
Harikulade bir şey oluyor...