Demek ki bir yandaş daha eksildi öyle mi

BİZİM mahallenin güzel çocukları var. Ama artık biliyoruz ki, karşı mahallenin de güzel çocukları var. Hem de çok güzel çocukları...
*

Şunu da biliyoruz.

Bu güzel çocuklar artık birbirini buluyor.

Birbirini kolluyor.

*

İşte en güzel örneği, Soner Yalçın’ın dünkü yazısı...

Yeni Şafak gazetesi yazarı Akif Emre’nin ölümü üzerine atılan acımasız bir tweet’e karşı yazdığı yazı, bir insanlık manifestosu gibi...

*

O pis ruhlu adam, kararmış vicdanının ifadesi olan tweet’inde “Yeni Şafak gazetesinden bir tetikçi eksilmiş” diye yazmış.

Oysa pek de iyi tanımadığımız o mahallenin en vicdanlı insanlarından biriydi Akif Emre.

*

Soner Yalçın diyor ki...

“Demek, ‘mahalleler’ bu derece birbirinden koptu!

Demek, insanlar bu derece kin dolu! Yazık.

Demek, ‘tetikçi’ öyle mi? Günah.

Oysa ani ölümünü duyduğumda, ‘ah keşke tanışsaydım; sohbet etseydim; ne eksiklik’ dedim içimden.”

*

Ve bakın öteki mahallenin güzel ve 60 yaşında masasının başına yığılıp kalan kayıp çocuğunu nasıl anlatıyor.

SONER YAZIYOR:

CİP KÜLTÜRÜNE YENİLMEYEN BİR ARKADAŞIMIZDI AKİF EMRE

- “Evet, yazardı.

Evet, gazeteciydi.

Evet, belgeselciydi.

Bana sorarsanız hepsinin üstündeydi...

Sufi idi; nefsine hıkim.

Hâlâ süren iktidar sarhoşluğu döneminde nemalanma nedir bilmedi.

Basitliğe tamah etmedi; cip kültürüne yenilmedi; eşyanın kölesi olmadı yani.

Tamahkârları sevmedi. O hep Üsküdar’ın dolmuş müşterisi.

Hep mütevazı.”

*

Soner Yalçın, “Kâbe’sini kaybedenlerden değildi” deyip devam ediyor: