Keşke ortak fatihamız olsaydı

FİLM güzel... Hem de çok güzel...

Güzel olmasına güzel de, bir de arkasında o ses olmasa...
Hani her işittiğimizde, bir bölümümüzün kanal değiştirdiği, her gördüğümüzde başka kaldırıma geçtiği o ses gelmese arka fondan...
Ah o kaskatı desibel biraz yumuşasa...

* * *

İyi film diyeceğiz...
Çanakkale'nin 100'üncü yılı için hazırlanan duygu dolu Cumhurbaşkanlığı filmini izlerken, maalesef, gerçekten üzülerek bu duyguları taşıyordum...

* * *

Oysa ne kadar isterdik, biz de iki elimizi kaldırıp ortak bir millet Fatiha'sını okumayı...

* * *

Yok ama gelmiyor içimizden artık...
Oradan o ses geldikçe, bizim içimizden de başka sesler geliyor.
O, Çanakkale şehitleri dedikçe, biz ötekilenen ruhumuzu hatırlıyoruz.
Arkasından Cumhurbaşkanlığı forsu çıktığı zaman, içimiz burkuluyor.
Biz, "Hepimizin Cumhurbaşkanı olunuz lütfen" dediğimiz zaman, o ses, sadece kendini alkışlayanların Cumhurbaşkanı olmayı seçmişti...
O geliyor aklımıza...