Ekonomik sorunları hükümetler yaratır

Dünyada  tüm başarısızlıklar ve  özellikle yoksullaşma, küreselleşmeye ve neo - liberal politikalara bağlanıyor. Aslında neoliberal  politikalar ömrünü tamamladı. En kötü  sonuçlarından birisi de bu politikaların dünyada ülkelerarası ve aynı ülkede nüfus içinde mutlak yoksulluğu artırmış olmasıdır.

Uluslararası Para Fonu (IMF) ve Dünya Bankası (WB)'nın birlikte yürüttükleri  yoksullukla mücadele programları da başarısız oldu.

Neo-liberal politikalardan karlı çıkan ülkelerde var. O halde zarar gören ve yoksullaşan ülkelerde sorun yalnızca bu politikalar değil belki daha da önemlisi başarısız hükümetlerdir.

Neo-liberal yaklaşımda para politikaları istikrar sağlamada temel araçtır. Likidite ve faiz araçlarının otomatik olarak ekonomik istikrar sağlayacakları varsayılmıştır. Temel uygulama esasları ise; konvertibilite, devletin ekonomik hayattaki yeri ve rolünü küçültmek, özelleştirme, esnek çalışma koşulları, kamu harcamalarında sınırlama, verginin tabana yayılması yani dolaylı vergilerin payını artırmak, bütçe politikasını dışlamak ve bunun içinde bütçe açığını en düşük düzeyde tutmak, fiyat istikrarının sağlanmasına öncelik vermek, şeklinde özetlenebilir.

Bu politikalar elbette ayrılmaz bir kalıp şeklinde değildir. Bu politikaları her ülke kendi ekonomik ve sosyal yapısına göre değerlendirmek zorundadır. Söz gelimi devletin yollar - köprüler, sağlık hizmetleri gibi sosyal faydası yüksek olan yatırımları yapmasına bu politikalar engel değildir. Yine sağlık yatırımlarını devletin yapmasına da engel değildir. Ama hiçbir neo-klasik politika altyapı yatırımlarını birkaç katına özel sektöre yaptır demiyor.

Kaldı ki; Neo liberal politikalar uygulayan bir çok ülke de kalkınma yolunda başarılı oldu. Bu ülkelerin başarısı neo-liberal politikaları bir düzen içinde ve kontrollü kullanmalarından ileri gelmiştir.