Nüfus politikası toplum refahını etkiliyor

Nüfus politikası; nüfusun büyüklüğünü, yerleşim alanlarını, çalışma alanlarını ve çalışma süresini, nüfus yapısını (Kompozisyon) belirleyen politikadır. Nüfus artış hızı fert başına GSYH'nın büyüklüğünü etkiliyor. Artan GSYH daha fazla veya daha az nüfusa bölünüyor. Ancak iş gücü açığı olan ülkelerde, nüfus artışı bu açığı kapayacağı için nüfus artış hızından daha yüksek büyüme sağlanabilir.

İktisadi kalkınma için, iktisadi planlama yanında sosyal planlama da gerekiyor. Bunun için her ülke optimal bir nüfus miktarı ve yapısını hedefler. Gelişmiş Batı ülkeleri nüfus artışını teşvik ederken ve nüfusu fazla Çin gibi ülkeler, nüfus planlaması yapıyor.

Çin'de 1960 yılında Çin nüfus artış oranı eksi yüzde 0.1 idi. Bunun nedeni Mao'nun deyimi ile ''Kolektif enerjiyi seferber edecek art arda devrimler''in yapılmasıydı. Toplum ölçüsüz zorlandı. 1957-1960 büyük sıçrama olarak vasıflandırılan yıllarda, köylüye tarım cephesi askerleri denildi. 13 milyon kişinin açlıktan ölmesine yol açan bir kıtlık dönemi yaşandı. Mao yönetimden çekildi.

1970 yılında Çin'de nüfus artış hızı yüzde 2.5'e yükseldi. Aynı yıl nüfus planlaması başladı. Planlama etkili oldu ve nüfus artış hızı düşmeye başladı ve 1990'larda yüzde 2.1 ve 2016 yılında yüzde 0.5'e geriledi.

Almanya'da ise tersine nüfus artışı teşvik ediliyor; ilk 2 çocuk için kişi başına ayda 184 Euro yardım yapılıyor. Üçüncü çocukta bu rakam 190 Euro'ya çıkıyor. Üç çocuktan sonra ise her bir çocuk için ailelere 215 Euro veriliyor.

Almanya 1960'lardan başlamak üzere, sanayide vasıfsız iş gücü eksiğini başka ülkelerden işçi girişini kolaylaştırarak çözmüştür. Bu nedenle en fazla Türkiye'den olmak üzere birçok ülkeden işçi gitmiştir. Bugün Almanya için aynı sorun yoktur, zira sermaye ve teknoloji yoğun yatırımlar daha fazla yapılmaktadır.