AKP yeninin eşiğinde

‘Yeni’ kelimesini AKP kullanmaya başladığında muhalefet bunu bir seçim söylemi olarak gördü. Ama 2015 yılının bir biçimde yeni bir döneme eşik oluşturduğu herkes için malumdu. Bir yıl öncesinde yaşanacak üç, sonradan dörde çıkacak seçim ve ardından seçimsiz bir dört yıl… Seçimlerin sonucu ne olursa olsun Türkiye ‘yeni’ bir döneme geçecekti ve öyle de olacak. Bunun nedenlerinden biri muhalefetin kendisi. Son iki yılı kasıtlı manipülasyonlarla ve ne pahasına olursa olsun iktidarı devirme stratejisi ile harcamış olmasalardı, şimdi söz konusu ‘yeni’ o denli korkutucu olmayacaktı. Korkutuculuk AKP’ye atfedilen otoriterleşme veya her şeye hâkim olma dürtüsüyle ilişkili değil. Bunlar AKP karşıtlarının kendi tutumlarını doğrulamak için epeyce abarttıkları, gerçekliğin sınırlı bir bölümünü kuşatan belirtiler. Asıl korkutuculuk iktidarın aksi yönde davranma ihtimalinden kaynaklanıyor ve nitekim tam da öyle olacak. AKP yeni bir reform, normalleşme ve demokratikleşme süreci içerisine girecek. Muhalefetin önünde hükümete destek vererek belki on yıl sonrasında anlamlı bir siyaset oluşturma yolu açık. Ama bu uzun vadenin ağırlığı taşınamayarak iktidar karşıtlığına yaslanılırsa, bu onları reform karşıtı yapacak. Her halükarda AKP oyu 50-55 aralığına oturmaya çok yakın gözüküyor… Unutmamak lazım ki bu partinin 2011 seçiminde aldığı oy oranı ile 2015 Kasım’ınki aynı. Katılım oranı ise kabaca aynı… Yani yeni seçmenin de neredeyse yarısı AKP’ye gitmiş. Bu trendin reformlarla birlikte daha sağlam hale gelmesi şaşırtıcı olmaz.